MAHKEMESİ : (KAPATILAN) 3.FİKRÎ VE SINAÎHAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada ...(...) 3.Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 30/11/2016 tarih ve 2013/159-2016/139 sayılı ek kararın Yargıtayca incelenmesinin davalılar vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkiline ait tekstil ürünü endüstriyel tasarımlarından ..."de tescilli 2013/01740 nolu çoklu tasarımın 03 nolu, 2012/06029 nolu çoklu tasarımın 14 nolu tasarımlarının davalı tarafından taklit edilmek suretiyle satışa sunulduğunu, bu nedenle oluşan tecavüz, haksız rekabet ve itibar kaybı nedeniyle şimdilik kaydıyla dava tarihinden itibaren işletilecek en yüksek faiz oranıyla birlikte KHK 52/b maddesi uyarınca 5.000,00 TL maddi, davalı tarafın yaptığı kalitesiz taklit üretim nedeniyle bayilerle yaşanan manevi sorunlar için 3.000,00 TL manevi ve tasarım itibarının zedelenmesi nedeniyle de 2.000,00 TL itibar tazminatına hükmedilmesine, hükmün ilanına, taklit ürünlerin davalıdan alınarak müvekkile teslimine, aksi halde imhasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamı uyarınca davacının tescilli tasarım belgesindeki 14 ve 3 nolu tasarımlarının birebir aynısı olarak algılanacak benzerlerinin, bu tasarımlardan söz konusu ürünler ile ilgili ortak özellikler değerlendirildiğinde ve seçenek özgürlüğü ile tasarımı geliştirme yönünden yapılan değrelendirmede de birçok seçenek özgürlüğüne rağmen ayırt edicilik nitelik kazandırılmayan pardösülerin davalılarca üretilerek satışa sunulduğu, dolayısıyla davacının iki ayrı belgesindeki iki ayrı tasarımına tecavüzünün olduğu gerekçesiyle 5.000,00 TL üzerinden maddi tazminat talebinin kabulüne, fiilin niteliği,
yoğunluğu ve delil durumu nazara alındığında takdiren 3.000,00 TL manevi tazminatın davalılardan alınarak davacıya verilmesine, sair taleplerin reddine dair verilen karar, davalılar vekilince temyiz edilmiş olup, mahkemece 30.11.2016 tarihli ek karar ile, süresinde yapılmayan temyiz talebinin reddine karar verilmiştir.
Ek kararı, davalılar vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, gerekçeli kararın davalılar vekiline 11.10.2016 tarihinde usulüne uygun tebliğ edilmiş olmasına rağmen yasal 15 günlük temyiz süresi geçirildikten sonra 02.11.2016 tarihinde temyiz edilmiş bulunmasına göre davalılar vekilinin ek karara yönelik tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalılar vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan 30.11.2016 günlü ek kararın ONANMASINA, peşin harcın onama harcına mahsubu ile fazla alınan 244,10 TL harcın istek halinde davalılara iadesine, 17/10/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.