MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Yerel mahkeme kararının taraflar tarafından temyizi üzerine, Dairemizin 21.09.2017 gün ve 2015/12056 Esas, 2017/13953 Karar sayılı kararı ile hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, davacının ücretinin işveren tarafından ödenmediği, işçinin günde topladığı hasılattan belli bir miktarın işverene verildiği, geri kalan kısmın davacının günlük ücretini teşkil ettiği, bu ücret biçiminde işverenin elde edeceği gelir değişmediği ancak işçinin elde edeceği ücretin çalışmasına ve işlerin iyi olmasına bağlı olarak artabildiği, işçinin çok çalışması durumunda eline geçecek ücretin de çok olacağı, işçi fazla çalışma yaptığı zaman eline geçen ücretin de artacağı ancak işverenin günlük gelirinde bir değişiklik olmadığı bu ücret sisteminde işverenin işçiden fazla çalışma yapmasını beklemesinin mantıksız olduğu, hatta işverenin günlük elde ettiği gelirin tümünü fazla çalışma ücreti olarak işçiye vermek zorunda kalacağı, bu durumda fazla çalışma ücretine hükmedilmesinin hakkaniyete, adalete ve hukuk mantığına aykırı olduğu gerekçesi ile bozmaya karşı direnme kararı verilmiştir.
Direnme kararı davacı tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6763 sayılı kanunun 45. maddesi ile eklenen 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici dördüncü maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
Y A R G I T A Y K A R A R I

Dairemizin “Hasılata bağlı günlük yevmiyeli olarak çalışan işçilerin yevmiyelerinin miktarı günlük çalışma süresine bağlı olup, ne kadar çok çalışırsa yevmiye artacağından çalışılan tüm saatlerin normal ücreti yevmiye içerisinde alındığından fazla çalışma ücretinin zamsız tutarının yevmiyenin içinde ödendiği kabul edilerek fazla çalışma ücretinin sadece %50 zamlı kısmı hesaplanıp hüküm altına alınmalıdır.Bu nedenle dosyada mevcut bilirkişi raporu bir değerlendirmeye tabi tutularak, fazla çalışma ücretinin sadece %50 zamlı kısmı hesaplanıp, makul oranda bir takdiri indirim yapılarak, fazla çalışma ücretinin hüküm altına alınması gerekirken, yerinde olmayan gerekçe ile talebin reddi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.” gerekçesi ile verdiği bozma kararı usul ve yasaya uygun olup direnmenin yerinde olmadığı anlaşıldığından, temyiz incelemesinin yapılmak üzere dosyanın 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 4. maddesinin birinci ve dördüncü fıkraları uyarınca yetkili ve görevli Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na GÖNDERİLMESİNE, 01.03.2018 tarihinde oy birliği ile karar verildi.