MAHKEMESİ : BAKIRKÖY 3. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 04/07/2013
NUMARASI : 2012/535-2013/621

Taraflar arasında görülen yoksulluk nafakası davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili; tarafların boşandıklarını, boşanma davasında yoksulluk nafakası talep edilmediğinden, bu yönde bir karar verilmediğini öne sürerek, aylık 400,00 TL yoksulluk nafakasına hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı; davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile dava tarihinden itibaren aylık 200,00 TL yoksulluk nafakasının davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı, davalı temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, sair temyiz itirazları yerinde değildir.
TMK"nun 175.maddesi; "Boşanma yüzünden yoksulluğa düşecek taraf, kusuru daha ağır olmamak koşuluyla geçimi için diğer taraftan mali gücü oranında süresiz olarak nafaka isteyebilir." hükmünü içermektedir.
Somut olaya gelince, tarafların 30/03/2010 tarihinde boşanmalarına karar verildiği, yoksulluk nafakasına hükmedilmediği, kararın 11/07/2011 tarihinde kesinleştiği görülmektedir. Sosyal ekonomik durum incelemesinde; davacının aşçılık yaptığı, 750 TL aylık geliri bulunduğu, 400 TL kira ödediği; davalının ise, işçi olup aylık gelirinin 705,00 TL olduğu, 350,00 TL kira verdiği anlaşılmaktadır.
Tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumları, nafakanın niteliği nazara alındığında; hükmedilen nafaka miktarı yüksek olup, TMK"nın 4. maddesinde vurgulanan hakkaniyet ilkesine uygun bulunmamış, bu husus bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 15.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.