MAHKEMESİ : İZMİR 3. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 26/05/2014
NUMARASI : 2013/228-2014/384

Taraflar arasında görülen iştirak nafakasının arttırılması-azaltılması davasının yapılan yargılaması sonunda yerel mahkemece verilen hüküm davacı-karşı dava davalısı tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı-karşı davalı vekili, dava dilekçesinde; tarafların boşandıklarını, müşterek çocuğun velayetinin müvekkiline verildiğini, Antalya 1.Aile Mahkemesi"nin 10.10.2012 tarih ve 2012/600-926 sayılı kararı ile aylık 500,00 TL iştirak nafakası bağlandığını, küçüğün Özel Mev Koleji öğrencisi olduğunu, yıllık 13.000,00 TL ödeme yapıldığını, küçüğün ihtiyaçlarının arttığını, bu nedenle ödenen nafaka miktarının çok düşük kaldığını ileri sürerek; nafakanın aylık 2.000,00 TL"ye yükseltilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı-karşı davacı dilekçesinde; Ocak ayından itibaren işsiz olduğunu, hiçbir geliri olmadığını, 500,00 TL nafakayı ödeyebilmek için akrabalarından borç almak zorunda kaldığını, ödediği nafakanın artırılmasının kendisini içinden çıkılmaz güç bir duruma sokacağını, davacının gelirinin daha iyi olduğunu, yeni firma kurduğunu ancak, hiç fatura kesemediğini, gelir veren hiçbir mülkünün olmadığını belirterek; davacının nafaka artırım davasının reddine, ödemekte olduğu nafakanın ise aylık 300,00TL"ye indirilmesine, nafaka artışlarının ÜFE oranında yapılmasına karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece; davacı-karşı davalının davasının reddine; davalı-karşı davacının davasının kısmen kabulü ile, müşterek çocuk için iştirak nafakasının karşı dava tarihinden itibaren aylık 100,00 TL azaltılarak aylık 400,00 TL iştirak nafakasının davalı-karşı davacıdan alınarak davacı-karşı davalıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davacı-karşı davalı tarafından süresinde temyiz edilmiştir.
TMK.nun 182. maddesine göre; boşanma kararı ile velayetin kullanılması kendisine verilmeyen eş, çocuğun bakım ve eğitim giderlerine gücü oranında katılmak zorundadır.
TMK.nun 330. maddesindeki düzenleme; nafaka miktarının, çocuğun ihtiyaçları ile ana ve babanın hayat koşulları ve ödeme güçlerine göre belirleneceği şeklindedir.
TMK"nun 331. maddesi uyarınca da; durumun değişmesi halinde hakim nafaka miktarını yeniden belirler veya nafakayı kaldırabilir.
Somut olayda; davacı-karşı davalının, şirkette ihracat müdür yardımcı olarak çalıştığı, aylık 2.750,00 TL maaşının ve aylık 1.000,00 TL emekli maaşının olduğu, ailesi ile birlikte oturduğu, tespit edilmiş; davalı-karşı davacının ise, iştirak nafakasının hükmedildiği dönemde şirkette yönetici pozisyonunda çalıştığı ve 4.200 TL maaşının olduğu; ancak, 06.01.2013 tarihinde iş aktinin feshedildiği, yeni bir şirket kurduğu, şirket gelirinin olmadığı, eşinin emekli maaşı ile geçindiği, eşinin ailesinin evinde kaldığı anlaşılmıştır.
Somut olayda, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, müşterek çocuğun yaşı, eğitim durumu, ihtiyaçları dikkate alındığında halen ödenmekte olan nafakanın bu haliyle korunması gerektiği dikkate alınmadan karşı davanın kabulüne karar verilmesi hakkaniyete uygun bulunmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 15.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.