MAHKEMESİ : BURSA 4. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 15/05/2014
NUMARASI : 2014/285-2014/415

Taraflar arasında görülen tedbir nafakasının kaldırılması davasının yapılan yargılaması sonunda yerel mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dilekçesinde; tarafların, 2009 yılında evlendiğini; davalının, 24.08.2012 tarihinde ortak konutu terk ettiğini; müvekkilinin, herhangi bir kusurunun bulunmadığını, Bursa 4.Aile Mahkemesinin 2012/773 Esas 2013/278 Karar sayılı ilamı ile, 29.03.2013 tarihinde davalı için aylık 400 TL tedbir nafakası takdir edildiğini; davalının 2013 yılı Aralık ayından itibaren sigortalı olarak çalışmaya başladığını, 06.02.2014 tarihinde öğretmenlik yapmak üzere devlet memuru olarak atamasının yapıldığını, aylık 2.200 TL maaş aldığını, aylık 800 TL kira ödediğini ileri sürerek, davalı için takdir edilen tedbir nafakasının kaldırılmasına karar verilmesini istemiştir.
Davalı, hiç bir neden yokken davacının kendisini evden kovduğunu, hakaret ettiğini; bu nedenle, babasının yanına sığınmak zorunda kaldığını, Hakkari"de yaşadığını, aldığı maaş ile zor geçindiğini, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; tedbir nafakası kararından sonra davalının maaş almaya başlaması, kendisini geçindirecek kadar kazancının olması, davacının da memur maaşı ile geçinip mal varlığı bulunmadığı gerekçesi ile; davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı tarafça temyiz edilmiştir.
Dava; ayrı yaşamakta haklı olan eş hakkında verilen tedbir nafakasının kaldırılmasına ilişkindir.
Türk Medeni Kanunun 183/6 maddesinde "eşler birliğin giderlerine güçleri oranında emek ve mal varlıkları ile katılırlar" denilmektedir.
Tedbir nafakasının niteliği ve yasal düzenleme gereği, her iki eşin birliğin giderlerine katılma zorunluluğu vardır. Birliğin giderlerine katılmada ise eşlerin "güçleri" esas alınmıştır. Davacı (koca) birliğin giderlerine gücü oranında katılmak zorundadır. Davalı (kadının) maaşı olması, gelirinin davacı (kocadan) az olması veya çok olması, davacı (kocanın) ortak giderlere katılma yükümlülüğünü büsbütün ortadan kaldırmaz. Zira, evlilik birliğinin korunması ve devamını sağlamak için, eşlerin asgari ölçüde uyması gereken bazı yükümlülükler ve karşılamaları gereken bazı ortak giderler mevcuttur. Bu giderlere örnek olarak, kira parası, yakıt parası, elektrik, su ve telefon parası gibi giderler gösterilebilir.
Hakim, eşlerin birlikte yaşarken sürdürdükleri hayat seviyesini, ayrı yaşamaları halinde de korumaları gerektiğini gözetmelidir.
Mahkemece, yukarıda açıklanan ilke ve esaslar gözetilmeden, davalının geliri olmasının, nafakanın miktarını tayin ederken nazara alınacağı; ancak, davacının birliğin giderlerine katılması yükümlülüğünü sona erdirmeyeceği düşünülmeden; davanın reddi yönünde karar verilmesi gerekirken, eş için tayin edilen tedbir nafakasının kaldırılmasına karar verilmesi doğru görülmemiş,bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 15.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.