MAHKEMESİ : Gaziosmanpaşa 3. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 27/12/2012
NUMARASI : 2012/234 E.-2012/557 K.

Taraflar arasındaki “borçsuzluğun tespiti” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Gaziosmanpaşa 3.Asliye Hukuk Mahkemesi"nce davanın yetkisizlik nedeniyle reddine dair verilen 03.02.2012 gün ve E:2011/656, K:2012/35 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 13.Hukuk Dairesi"nin 11.06.2012 gün ve E:2012/9903, K:2012/15337 sayılı ilamı ile;
(…Davacı, şirketin başta İstanbul olmak üzere Türkiye"nin bir çok şehrinden gelen hastalara hizmet sunan Özel Göztepe Şafak Hastanesi"nin tüzel kişiliği olduğunu, müvekkil şirketin SGK ile 29/06/2007 tarihinde sağlık hizmeti satın alma sözleşmesi imzaladığını, bu sözleşmeyle sağlık hizmetlerinin usul ve esaslarının belirlendiğini, ancak davalı kurum mayıs dönemi faturaları incelendiğinde bazı faturalara sunulan sağlık hizmetlerinin farklı kategorilere girdiği ve yapılmaması gereken tedavilerin yapıldığı gerekçesi ile müvekkil şirketin hak edişlerinden toplam 14.345,20 TL kesinti yaptığını bu kesintilerin haksız ve hukuka aykırı olduğunu, mayıs dönemine ait faturaların incelenmesinde söz konusu faturalardan yapılan kesintilerin toplamının 1.670,50 TL olmasına rağmen davalı Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından müvekkil şirketin hak edişlerinden toplam 14.345,20 TL kesinti yapılacağının Medula sisteminden öğrenildiğini, davalı kurumun keyfi ve tek taraflı uygulamaları ile müvekkile daha öncede kesintiler uygulayarak hastanenin ekonomik olarak ciddi zarar gördüğünü ileri sürerek müvekkil şirketin davalı kuruma 14.345,20 TL borcu olmadığının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Davalı, yetkili mahkemenin Ankara mahkemeleri olduğunu belirterek yetkisizlik itirazında bulunmuştur. Mahkemece, dava dilekçesinin yetki yönünden reddine mahkemenin yetkisizliğine, dosyanın karar kesinleştikten sonra istek halinde yetkili Ankara Nöbetçi Asliye Hukuk Mahkemesi"ne gönderilmesine karar verilmiş, hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
HUMK"un 9. maddesi gereğince bir davada genel yetkili mahkeme, davalının ikametgâhının bulunduğu yer mahkemesidir. Aynı Kanunun 10. maddesinde sözleşmeden doğan davalar için, sözleşmenin ifa edildiği veya davalı yada vekilinin dava tarihinde orada bulunması kaydıyla, sözleşmenin yapıldığı yer mahkemesinin de yetkili olduğu belirtilmiştir ki bu da özel yetkiye ilişkin bir düzenlemedir. Öte yandan yine aynı Kanunun 22. maddesinde tarafların yetki sözleşmesi yapmak suretiyle yetkili olmayan bir mahkemenin yetkisini kabul edebilecekleri de belirtilmiştir. Tarafların sözleşmede yetkili mahkemeyi kararlaştırmış olmaları, genel ve özel yetkili bulunan mahkemelerin yetkilerini kaldırmaz. Dolayısıyla dava, davacının seçimine göre, genel veya özel yetkili mahkemede de açılabilir. (Bkz. HGK. 5.11.2003, 2003/13-640-627 sayılı kararı)
Somut olayda, davaya konu hizmet Gaziosmanpaşa sınırları içinde verilmiştir. HUMK 10. maddesi uyarınca hizmetin verildiği Gaziosmanpaşa Mahkemeleri davaya bakmaya yetkilidir. Bu nedenle işin esası incelenerek sonuca uygun bir karar verilmesi gerekirken, yanlış değerlendirme sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirir…)
gerekçesi ile bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulu’nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava, sağlık hizmeti satın alma sözleşmesine dayalı borçlu olmadığının tespiti istemine ilişkindir.
Yerel mahkemece; dava dilekçesinin yetki yönünden reddine, mahkemenin yetkisizliğine, dosyanın karar kesinleştikten sonra istek halinde yetkili Ankara Nöbetçi Asliye Hukuk Mahkemesi"ne gönderilmesine, davalı yararına takdir olunan 1.200,00 TL ücreti vekaletin davacıdan alınıp davalıya verilmesine, harç ve masrafların yetkili mahkeme tarafından takdir edilmesine karar verilmiştir.
Davacı vekilinin temyizi üzerine Özel Daire’ce; yukarıda başlık bölümünde yer alan gerekçe ile karar bozulmuştur.
Yerel mahkemece, önceki kararda benimsenen gerekçe yanında, bozma sonrası yapılan duruşmada tarafların beyanlarını da gözeterek, hastanenin Göztepe’deki adresinin Kadıköy ilçesi sınırları içinde bulunduğu gerekçesine de yer vermek suretiyle önceki kararda direnilmiştir.
Hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Hukuk Genel Kurulu"ndaki görüşme sırasında, işin esasının incelenmesinden önce, temyize konu kararın gerçekte yeni hüküm niteliğinde olup olmadığı; dolayısıyla, temyiz incelemesinin Hukuk Genel Kurulu"nca mı, yoksa Özel Daire’ce mi yapılması gerektiği hususu, ön sorun olarak değerlendirilmiştir.
Bilindiği üzere; direnme kararının varlığından söz edilebilmesi için, mahkeme bozmadan esinlenerek yeni herhangi bir delil toplamadan önceki deliller çerçevesinde karar vermeli; gerekçesini önceki kararına göre genişletebilirse de değiştirmemelidir (6217 sayılı Kanunun 30.maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “Geçici madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 429.maddesi). Başka bir anlatımla; mahkemenin yeni bir bilgi, belge ve delile dayanarak veya bozmadan esinlenip gerekçesini değiştirerek veya daha önce üzerinde durmadığı bir hususu bozmada işaret olunan şekilde değerlendirerek, dolayısıyla da ilk kararının gerekçesinde dayandığı hukuki olguyu değiştirerek karar vermiş olması halinde, direnme kararının varlığından söz edilemez (Hukuk Genel Kurulu’nun 26.06.2013 gün ve E:2012/9-1892, K:2013/881; 26.03.2014 gün ve E:2013/18-632, K:2014/394 sayılı ilamları).
Somut olayda ise; yerel mahkeme, temyize konu kararında, ilk kararının gerekçesinde yer vermediği ve dolayısıyla Özel Daire tarafından değerlendirilmeyen “hastanenin Göztepe’deki adresinin Kadıköy ilçesi sınırları içinde bulunduğu” gerekçesine yer vererek, yeni bir hukuki gerekçeye dayalı olarak "direnme" olarak adlandırdığı kararı vermiştir.
Mahkemenin "direnme" olarak adlandırdığı temyize konu kararın, usul hukuku anlamında gerçek bir direnme kararı olmadığı; ilk kararda tartışılıp, değerlendirilmemiş yeni gerekçeye dayalı, yeni hüküm niteliğinde olduğu her türlü duraksamadan uzaktır.
Hal böyle olunca; kurulan bu yeni hükmün temyizen incelenmesi görevi, Hukuk Genel Kurulu’na değil, Özel Daire’ye aittir.
Bu nedenle, yeni hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi için dosya Özel Daireye gönderilmelidir.
SONUÇ:Yukarıda gösterilen nedenlerle davacı vekilinin yeni hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın 13.HUKUK DAİRESİNE GÖNDERİLMESİNE, 17.12.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.