MAHKEMESİ : İSTANBUL ANADOLU 4. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 25/02/2014
NUMARASI : 2013/209-2014/160

Taraflar arasındaki yoksulluk nafakasının artırılması ve yardım nafakası davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacılar vekili dava dilekçesinde; davalı ve davacı Gülay"ın 2009 yılında boşandıklarını, boşanma kararında davacı Gülay için 75,00 TL yoksulluk nafakasına, tarafların müşterek çocuğu davacı Ayşegül için 100,00 TL iştirak nafakasına hükmedildiğini, davalının hükmedilen nafakaları hiç ödemediğini, Gülay"ın ev temizliğine giderek geçimini sağladığını, Ayşegül"ün ise Kocaeli Üniversitesi"nde Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri 3. Sınıfta okumakta olduğunu ifade ederek, Gülay için hükmedilen yoksulluk nafakasının 500,00 TL"ye çıkarılmasını, Ayşegül için ise 600,00 TL yardım nafakasına hükmedilmesini ve nafakalarda her yıl Şubat ayında Üfe oranında artırım yapılmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davanın reddini talep etmiştir.
Yerel mahkemece yapılan yargılama neticesinde; davanın kısmen kabulüne, davacı Ayşegül için aylık 100,00 TL olarak ödenen nafakanın 150,00 TL daha artırılarak dava tarihinden itibaren mükerrer ödemeye yer vermemek üzere toplam 250,00 TL"ye çıkarılmasına, davacı Gülay için aylık 75,00 TL olarak ödenen yoksulluk nafakasının 75,00 TL daha artırılarak aylık 150,00 TL "ye çıkarılmasına, nafakaların talep gibi her yıl Şubat ayında Üfe oranında artırılmasına karar verilmiş, hüküm davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Dava yardım nafakası ve yoksulluk nafakasının artırılması taleplerine ilişkindir.
TMK. 328/1. maddesine göre "Ana ve babanın bakım borcu çocuğun ergin olmasına kadar devam eder" hükmü, 328/2 maddesinde de" çocuk ergin olduğu halde eğitimi devam ediyorsa, ana ve baba durum ve koşullara göre kendilerinden beklenebilecek ölçüde olmak üzere, eğitim sona erinceye kadar çocuğa bakmakla yükümlüdürler" hükmü getirilmiştir. Buna göre de, reşit olan çocuk şayet eğitimine dava ediyorsa, Anne ve babanın yardım nafakası yükümlülüğü vardır.
Somut olayda, davacı Ayşegül dava tarihinde reşit olup eğitimine devam etmektedir. İstenen nafaka yardım nafakasıdır. Önceki iştirak nafakası son bulmuştur. Mahkemece, müstakil olarak 250,00 TL yardım nafakasına hükmolunması gerekirken, önceki sona eren iştirak nafakasının artırılması suretiyle hüküm kurulması usul ve yasaya aykırıdır.
Öte yandan, 28.11.1956 gün 15 E., 15 K. sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı gereğincen nafaka davaları, davanın açıldığı tarihten itibaren hüküm ifade eder. Mahkemece infazda tereddüt yaratacak şekilde artırılmasına karar verilen yoksulluk nafakasının başlangıcının belirtilmemesi doğru görülmemiş, ilgili hususlar bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 19.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.