MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun basit cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Sanığın atılı suçlardan mahkumiyetine dair Ankara 10. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 05.07.2017 gün ve 2017/119 Esas, 2017/251 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle 5271 sayılı CMK"nın 299/1. maddesi gereğince takdiren duruşmasız yapılan incelemede gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiri ile anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanığın gerçekleştirdiği kabul edilen eylemin ani ve kesintili şekilde gerçekleşip, süreklilik arz etmemesi nedeniyle sarkıntılık düzeyinde kaldığı gözetilerek, ilk derece mahkemesince 5237 sayılı TCK"nın 103/1-c.2. maddesine göre hüküm kurulması gerekirken suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek aynı Kanunun 103/1-c.1. maddesi ile uygulama yapılması,
5237 sayılı TCK"nın 61. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken söz konusu maddenin birinci fıkrasında yedi bent halinde sayılan hususlarla aynı Kanunun 3. maddesinin birinci fıkrasındaki "suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur" şeklindeki kanuni düzenleme karşısında, ilk derece mahkemesince anılan maddede düzenlenen alt ve üst sınırlar arasında ceza miktarına yönelik takdir hakkı kullanılırken denetime olanak verecek somut gerekçeler gösterilmesi gerektiği gözetilmeyip maddede sayılan bir kısım ibarelerin aynen tekrarlanmasıyla yetinilerek temel cezaların teşdiden belirlenmesi sonucunda fazla ceza tayini,
İlk derece mahkemesince kurulan hükmün gerekçesinde sanığın, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu cebirle işlemesi nedeniyle TCK"nın 109/1,109/3-f, 109/5, 53. maddeleri uyarınca teşdiden cezalandırılmasına karar verildiği belirtilmesine karşılık hüküm fıkrasında sanığın müsnet suçu hileyle işlediği kabul edilip TCK"nın 109/2, 109/3-f, 109/5. maddeleri ile mahkumiyetine karar verilmesi suretiyle hüküm ile gerekçe arasında çelişkiye sebebiyet verilmesi karşısında vaki istinaf başvurusunun kabulü gerekirken, yazılı şekilde esastan reddine hükmedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin 07.11.2017 gün ve 2017/2419 Esas, 2017/2152 Karar sayılı istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK"nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, 11.09.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.