Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62, 50, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mahkemenin gerekçeli kararında gösterdiği gerekçe yeterli görülmekle, tebliğnamenin gerekçesiz mahkumiyet hükmü kurulduğuna ilişkin bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
Sanık sürücü sevk ve idaresindeki otomobil ile meskun mahal dışında gündüz vakti bölünmüş iki gidişli karayolunda sağ şeritte seyir halindeyken önünde aynı istikamete seyir halinde olan bir başka aracı sollamak için geriden gelen araçları yeterince kontrol etmeden sollama yaptığı sırada, sol şeritte aynı istikamette seyir halinde olan katılan sürücünün sevk ve idaresindeki otomobilin 27 metre fren izi bırakarak sanık sürücünün aracının sol arka köşe tampon kısmına çarpması sonucu sanığın asli kusurlu olarak dört kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmalarına neden olduğu olayda,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın eksik ve hatalı inceleme ile karar verildiğine, CMK’nın 231. maddesinin uygulanmamasına, geçimini nakliye firmasında çalışarak sağladığına, ehliyeti geri alındığında işsiz kalacağına, cezanın orantısız olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanık hakkında hükmolunan kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine dayanak teşkil eden uygulama maddesinin TCK"nın 50/1-a. maddesi yerine “TCK’nın 50. maddesi” olarak eksik gösterilmesi,
2-5237 sayılı TCK"nın 53/6. maddesinde, belli bir meslek veya sanatın ya da trafik düzeninin gerektirdiği dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla işlenen taksirli suçtan mahkumiyet hâlinde, üç aydan az ve üç yıldan fazla olmamak üzere, bu meslek veya sanatın icrasının yasaklanmasına ya da sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilebileceği düzenlendiği; sanığın sürücü belgesi bilgilerinin incelendiğinde, aynı belge numarası adı altında D, E ve G sürücü belgesinin bulunduğu, sanık hakkında bu madde hükümlerinin uygulanmasına karar verilirken, yargılamaya konu kazayı idaresindeki otomobil ile yaptığı ve bu nedenle sanığın somut olaya konu taksirle yaralama suçu sebebiyle G sınıfı sürücü belgesinin geri alınamayacağı gözetilmeden, sanığa ait sürücü belgesinin sınıfı belirtilmeden ve ilgili madde hükmünün amacına aykırı şekilde geri alınmasına karar verilmesi;

Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün dördüncü bendinde yer alan “TCK’nın 50” ibaresinin “TCK’nın 50/1-a” olarak düzeltilmesi, hükmün TCK"nın 53/6. maddesinin uygulanmasına ilişkin sekizinci bendine, “TCK’nın 53/6. maddesi uyarınca” ibaresinden sonra “E- D sınıfı” ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.