MAHKEMESİ : BERGAMA 2.ASLİYE HUKUK (AİLE) MAHKEMESİ
TARİHİ : 10/04/2014
NUMARASI : 2013/360-2014/128

Taraflar arasındaki yardım nafakası davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili dilekçesinde; müvekkilinin 24.07.1993 doğumlu olduğunu, Nazilli İktisadi ve İdari bilimler Fakültesi Uluslararası İlişkiler bölümünü kazanarak 04.09.2013 tarihinde kayıt yaptırdığını, müvekkilinin annesi ile davalı babanın boşandıktan sonra tüm ihtiyaçlarının annesi tarafından karşılandığını, davalının Kemeraltı"nda ulusal basına konu olan patentini de almış olduğu, 500 adet gözleme yapan kendisine ait Gözlemecim isimli bir işyeri olduğunu, aylık gelirinin 30.000 TL"nin üzerinde olmasına rağmen, davalı babasının kendisine bir yardımı olmadığını ileri sürerek, aylık 1.250 TL yardım nafakasına hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı dilekçesinde; ekonomik olarak iyi bir durumda olmadığını, ikinci evliliğinden bir çocuğu olduğunu, davacıya da zamanında elinden gelen yardımda bulunduğunu, kızının nafakasını her zaman ödemeye çalıştığını, ödeyemediği zamanlar icra takibi yapıldığını, 2010 yılında davacının velayetini aldığını ve 3 yıl boyunca kızının yanında kaldığını, davacıya her ay düzenli nafaka ödeyemeyeceğini ileri sürerek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; dava tarihinden geçerli olmak üzere davacı lehine aylık 350 TL yardım nafakasının davalıdan tahsiline karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
TMK.nun 328/1.maddesi hükmü gereğince “Ana ve babanın bakım borcu, çocuğun ergin olmasına kadar devam eder.” Aynı yasanın 2.fıkrasında ise, “Çocuk ergin olduğu halde eğitimi devam ediyorsa, ana ve baba durum ve koşullara göre kendilerinden beklenebilecek ölçüde olmak üzere, eğitim sona erinceye kadar çocuğa bakmakla yükümlüdürler.” hükmü mevcut bulunmaktadır.
4721 sayılı Türk Medeni Kanununun 364.maddesine gore; "Herkes, yardım etmediği takdirde yoksulluğa düşecek olan üstsoyu ve altsoyu ile kardeşlerine nafaka vermekle yükümlüdür."
Aynı Kanunun 365/2.maddesınde de; "Dava, davacının geçinmesi için gerekli ve karşı tarafın mali gücüne uygun bir yardım isteminden ibarettir." düzenlemesi yer almıştır.
Hukuk Genel Kurulunun 7.10.1998 gün ve 1998/656-688 sayılı ilamında da "...yeme, giyinme, barınma, sağlık, ulaşım, kültür (eğitim) gibi bireyin maddi varlığını geliştirmek için zorunlu ve gerekli görülen harcamaları karşılayacak düzeyde geliri olmayanların..." yoksul kabul edilmesi gerektiği vurgulanmıştır.
Yardım nafakasına karar verilebilmesi için nafaka isteyenin yardım edilmemesi halinde yoksulluğa düşeceğinin anlaşılması gerekmektedir. Yoksulluğa düşme terimi açıkça çok sıkıntılı bir durumu ve ağır ekonomik koşulları ifade eder. Hükmedilecek yardım nafakasının miktarı yalnızca söz konusu sıkıntılı durumu önlemelidir. Yoksa, yardım nafakası yoluyla nafaka isteyenin geçiminin ve her türlü gereksinmelerinin sağlanması ve bir zenginleşme aracı olarak kullanılması söz konusu değildir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden, davacının 24.07.1993 doğumlu, davalı ile dava dışı annenin 11.09.2000 tarihinde kesinleşen İzmir 7.Asliye Hukuk Mahkemesi"nin 2000/616 E-625 K. sayılı ilam ile boşandıkları görülmüştür.
Taraflar hakkında yapılan sosyal ve ekonomik durum araştırmalarında;davacının Aydın Menderes Üniversitesi Nazilli İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Uluslararası İlişkiler Bölümü İkinci Öğretim 1.sınıf öğrencesi olduğu, geliri olmadığı, geçimini annesinin sağladığı, davalının ise, çay ocağı çalıştırdığı, aylık 1.000-1.200 TL geliri olduğu, kendi evinde oturduğunun tespit edildiği görülmüştür.
Davalının gözlemecilik yaptığı bir işyerinin bulunduğu hususu taraflar arasında ihtilaf konusu değildir. Davalının gözlemecilik yaptığı sabit ise de, mahkemece yaptırılan sosyal ve ekonomik durum araştırmasında davalının çay ocağı çalıştırdığı tespit edilmiştir. Buna göre; mahkemece, davalının işyeri ve geliri hakkında yaptırılan sosyal ve ekonomik durum araştırması yeterli değildir.
Hal böyle olunca mahkemece; davalının ekonomik ve sosyal durumu ayrıntılı bir şekilde araştırılarak geliri tam ve sağlıklı olarak tespit edilmeli, davacının ihtiyaçları ile davalının gelir ve giderleri göz önünde bulundurulmalı, gerekirse davalının işyerinden elde ettiği gelir ve giderleri konusunda bilirkişi incelemesi yaptırılarak, TMK"nın 4. maddesinde hükme bağlanan hakkaniyet ilkesine uygun bir nafakaya hükmedilmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş, hükmün bozulmasını gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 21.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.