MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı isteminin özeti:
Davacı, kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı cevabının özeti:
Davalı, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne kısmen reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre; davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 26. maddesi “Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir.” hükmü uyarınca taleple bağlılık kuralına aykırı olarak talepten fazlasına karar verilmesi usule aykırıdır.
Somut olayda, davacı taraf dava dilekçesinde, çalışma şeklinin 07.00-15.00, 15.00-23.00 zaman zaman da 23.00-07.00 saatleri arasında olduğunu, cumartesi günleri de çalıştığını, haftanın her çarşamba ve pazar günleri semt pazarı bittikten sonra mevsimine göre 19.00-21.00 saatleri civarında temizliğe başlayıp gece 01.00’e kadar çalışmaya devam ettiğini, 01.00’de Şirinyer pazaryerine geldiğini ve pazaryerinin temizliğini gerçekleştirdiğini beyan etmiştir. Davalı taraf ise cevap dilekçesinde davacının işyerinde 07.00-15.00, 15.00-23.00 ya da 23.00-07.00 saatleri arasında 3 vardiya çalışmakta olduğu, vardiya bitiş saatlerinin 01.00-02.00’lere uzandığı iddiasının gerçek dışı olduğu savunmasında bulunmuştur. Dosyaya ibraz edilen 10.10.2014 tarihli bilirkişi raporunda, davacı tanıklarının birbiri ile örtüşen beyanlarından emsal dosyalardaki tanık anlatımlarından davacının 01.06.2009-20.07.2009 tarihleri arasında hafta tatili yapmaksızın çalıştığı, 07.00-15.00 saatleri arasında çalıştığı, Çarşamba, Cumartesi ve Pazar günleri ayrıca 19.00-01.00 saatleri arasında (davacının dava dilekçesinde 01.00’e kadar çalışıldığı yönündeki beyanı ile sınırlı kalındığı) çalıştığının tespit edildiği, davacının davalı işyerinde günde yarım saatlik ara dinlenmesi yaparak normal mesaisinin günlük 7,5 saatten haftanın 6 günü için 45 saat olduğu, ancak haftanın üç günü 19.00-02.00 arasında 7 saatlik süre içinde yarım saat ara dinlenmesi yaptığı kabul edilerek 6,5 saatten üç gün için 19,5 saat fazla çalışma yaptığı sonucuna varıldığı ifade edilmiştir. Davacının dava dilekçesindeki çalışma gün ve sürelerine ilişkin beyanları dikkate alındığında ve hükme esas bilirkişi raporunda davacının 01.00’e kadar çalışıldığı yönündeki beyanı ile sınırlı kalındığı da belirtilmesine rağmen haftanın üç günü 19.00-02.00 arası çalışıldığının kabulü ile yapılan hesaplamada davacının talebinin aşıldığı görülmektedir. Bu nedenle davacının talebi aşılarak yapılan hesaplamaya göre fazla çalışma alacağına hükmedilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 07.02.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.