Kasten yaralama suçundan sanık ...’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 35/2, 62 ve 52/2. maddeleri gereğince 500,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair Beykoz (Kapatılan) 3. Sulh Ceza Mahkemesinin 15.05.2014 tarihli ve 2013/527 Esas, 2014/551 Karar sayılı kararını takiben, sanık tarafından yapılan yargılamanın yenilenmesi talebinin reddine ilişkin Beykoz 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 25.03.2019 tarihli ve 2013/445 Esas, 2014/1010 Karar sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın reddine dair itiraz mercii İstanbul Anadolu 12. Ağır Ceza Mahkemesinin 05/04/2019 tarihli ve 2019/381 değişik iş sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 02.07.2019 tarihli ve 2019/7519 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 08.07.2019 tarihli ve 2019/70514 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 11.03.2014 tarihli ve 2012/3-909 Esas, 2014/121 sayılı kararında yer alan, “Delil ve olayların, yargılamanın yenilenmesi nedeni olarak kabul edilebilmesi için "yeni" olması gerekmektedir. Hükmü veren mahkemeye bildirilmemesi sebebiyle, hükümde dikkate alınmamış olan her olay ve delil hükümlü tarafından bilinip bilinmemesi önemli olmaksızın "yeni" olarak nitelendirilmektedir. Olay ya da delilin yeniliği, olayın kesin hükümden sonra meydana gelmiş olmasıyla değil, kesinleşmiş olan hükmün verilmesi sırasında değerlendirilip değerlendirilmediği ile bağlantılıdır. Kesin hükümden önce meydana gelen ancak mahkemenin bilgisine sunulmayan ya da mahkeme tarafından değerlendirilmeyen deliller ve olaylar da "yeni" sayılmalıdır. Bu doğrultuda hükmü veren mahkemeye bildirilmediğinden yargılama yapılırken değerlendirilemeyen her türlü olgu ve delil de "yeni" sayılmaktadır.” şeklindeki açıklamalar nazara alındığında,
Dosya kapsamına göre, müşteki sanıklar ... ile ... arasında kahvehanede oturdukları sırada T.C. ibaresinin kurum ve kuruluşlardan kaldırılmasına yönelik yaşanan tartışma sırasında sanık ..."in, Sn. Başbakan ve sanık ..."ya yönelik hakaret içerikli sözler sarfetmesi üzerine sanık ...’nın da ...’e doğru kahvehanede bulunan tavlaları atarak yaralamaya teşebbüs ettiği iddiasıyla açılan kamu davasına ilişkin yargılama sonucunda sanığın mahkûmiyetine karar verilmesini müteakip, sanık ... tarafından yargılama bittikten sonra ortaya çıkan tanık ... nedeniyle yargılamanın yenilenmesi talebinde bulunulduğu, yeni tanık olduğu belirtilen ...’ın ise mahkemeye hitaben yazılan 28.03.2019 tarihli dilekçesinde özetle, tartışma sırasında sanık ...’nın tavlayı sanık ...’e karşı fırlatmadığını, bilakis tavlayı aksi istikamette masanın üzerinden sürterek yere doğru ittiğini, yani tavlayı sanık ...’e yönelik değil geriye doğru ittiğini belirttiği, tanık ..."ın Mahkemesince yapılan yargılama esnasında dinlenilmediği, bu halde kesin hükümden önce meydana gelen ancak Mahkemenin bilgisine sunulmayan tanık beyanlarının yeni delil niteliğinde olduğu cihetle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 318 ilâ 320. maddeleri uyarınca yargılamanın yenilenmesini gerektirecek mahiyette olup olmadığının tespiti bakımından, kabule değer görülerek, toplanacak diğer delillerle birlikte değerlendirildikten sonra, yargılamanın yenilenmesinin kabul veya reddine karar verilmesinin uygun olacağı gözetilmeden, itirazın bu yönden kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
5271 sayılı CMK"nın "Hükümlü lehine yargılamanın yenilenmesi nedenleri" başlıklı 311. maddesinin (e) bendinde; “Yeni olaylar veya yeni deliller ortaya konulup da bunlar yalnız başına veya önceden sunulan delillerle birlikte göz önüne alındıklarında sanığın beraatini veya daha hafif bir cezayı içeren kanun hükmünün uygulanması ile mahkûm edilmesini gerektirecek nitelikte olursa” hükmüne yer verilmiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun yargılamanın yenilenmesi konusunun ele alındığı 11.03.2014 tarihli, 2012/3-909 Esas ve 2014/121 Karar sayılı kararında vurgulandığı üzere “Yeni olay ya da delilin yargılamanın yenilenmesi sebebi olması için aynı zamanda "önemli" de olması gerekmektedir. Diğer bir ifade ile yeni deliller ve olaylar ortaya konulduklarında tek başlarına ya da önceden sunulan delillerle birlikte değerlendirildiğinde sanığın beraatini veya daha hafif bir ceza uygulanmasını gerektirecek nitelikte olmalıdır.
İnceleme konusu olayda, 13.03.2014 tarihli duruşmada dinlenen tanık Mustafa Gül’ün yeminli anlatımında; sanığın katılana tavla fırlattığını beyan ettiği, sanığın soruşturmadaki kolluk ifadesinde kendisine şiddet kullanmak istediğini, kahvehanede bulunanların araya girerek kendisini dışarı çıkardıklarını bildirdiği anlaşılmaktadır.
Mevcut delil durumu dikkate alındığında, soruşturma aşamasında olayın tanıkları arasında olduğu bildirilmeyen ...’ın tanık olarak dinlemesi sanığın hukuki durumunda değişikliğe etki edecek nitelikte bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenlerle, yargılamanın yenilenmesi talebinin reddine ilişkin karara yönelik itirazın reddine dair İstanbul Anadolu 12. Ağır Ceza Mahkemesinin 05.04.2019 tarihli ve 2019/381 değişik iş sayılı kararı usul ve kanuna uygun olduğundan, Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma talebinin REDDİNE, dosyanın mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 30.09.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.