MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Beraat, mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında mağdur ..."i tehdit suçundan verilen beraat hükmüne yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre o yer Cumhuriyet savcısının yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2) Sanık hakkında mağdur ..."i kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer sebeplerin reddine, ancak;
a) Sanığın yaralama eylemi neticesinde mağdurun ağır (4) derece kemik kırığı oluşacak ve hayati tehlike geçirecek şekilde yaralanması karşısında; aynı olayda birden fazla nitelikli halin (TCK’nin 87/3 ve 87/1-d) bir arada bulunması nedeniyle TCK"nin 3. maddesindeki cezada orantılılık ilkesi ve TCK’nin 61. maddesindeki ölçütler dikkate alınarak, TCK"nin 86/1. maddesine göre temel ceza tayininde sonuca etkili şekilde alt sınırdan uzaklaşılmak gerektiğinin gözetilmemesi,
b) Mağdurda meydana gelen yaralanmaya ilişkin olarak, Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Atatürk Eğitim Araştırma Hastanesi tarafından tarafından tanzim olunan 18.12.2014 tarihli raporda, “....sol göz çevresinde eritem, boyun sol yanda 3 cm delici kesici alet yaralanması, yüzde saptanan lezyon olduğu, yüzde saptanan lezyonların/ yüzde sabit ize yüzün sürekli değişkenliğine neden olup olmadığının 6 ay sonra Adli Tıp Kurumu tarafından değerlendirilmesi gerektiği ” kanaatine yer verilmesi karşısında, olay tarihinin üzerinden yeterli süre geçtikten sonra mağdurun en yakın Adli Tıp Şube Müdürlüğüne sevki sağlanarak söz konusu hususta rapor tanzimi gerektiğinin gözetilmemesi suretiyle eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
c) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 tarih ve 2015/1167 Esas ve 2017/247 Karar sayılı kararı uyarınca sanık hakkında düzenlenen iddianamede sevk maddeleri arasında 5237 sayılı TCK"nin 87/1-d ve son maddesi gösterilmediği halde, sanığa ek savunma hakkı verilmeden hüküm kurulması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine muhalefet edilmesi,
d) İlk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin sanık lehine değerlendirilerek, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesi gereğince asgari (1/4) oranda haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasını gerektirdiği gözetilmeden (1/2) oranında indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini,
e) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın ve o yer Cumhuriyet savcısının temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 30.09.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.