Davacı .... ile davalı ... aralarındaki tazminat davasına dair Antalya 4.Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 09/02/2018 tarihli ve 2015/473 E.-2018/49 K. sayılı hükmün onanması hakkında dairece verilen 24/10/2018 tarihli ve 2018/3358 E.-2018/10841 K. sayılı ilama karşı davalı vekili tarafından kararın düzeltilmesi istenilmiştir.
Düzeltme isteğinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, dava dilekçesinde; davacının, başvurusu üzerine; davalının, taşınmazların, kendisine ait olduğunu ve kendi tasarrufunda bulunduğunu belirterek, Gecekondu Önleme Yasası ve Yönetmeliğine dayanarak 08/02/1995 tarihli kararı ile, 1.360.00 TL ödemeleri karşılığında devredeceğini belirttiğini; ancak, davalınıntapuları devretmediğini, taşınmazların kendilerine tahsisi ile birlikte aynı zamanda fiilen teslim edilmediğini; bunun üzerine, davacının, taşınmazların bedellerine karşılık olmak üzere davalıya toplam 1.428,00 TL ödediğini; davacının, davalıdan 16/06/1998 tarihli geçici inşaat ruhsatı aldığını ve bunun karşılığında davalıya 300,00 TL ödendiğini, bunun yanında davalıya 17/01/2010 tarihinde 3.685,00 TL daha ödendiğini, bu ödemenin de, davalının, kendilerine gönderdiği 13/12/1999 tarihli yazıya istinaden yapıldığını; davalının kendilerine satıp parasını aldığı taşınmazların hazineye ait olduğunu belirttiğini; ancak, tapusunu hazineden devralıp davacı kooperatife devretmeyi taahhüt ettiğini, buna ilişkin kararlar alındığını; hazinenin ise, davalıya taşınmazların devrini vermediğini; böylece, davalının, başkasının yerini başkasına satıp parasını aldığını, haksız kazanç sağladığını ileri sürerek; öncelikle, taşınmazların dava tarihindeki değerleri olan 100.000,00 TL nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak taraflarına ödenmesine, olmadığı takdirde ödedikleri toplam 6.913,00 TL nin dava tarihindeki alım gücü karşılığı 100.000,00 TL"nin dava tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak taraflarına ödenmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; öncelikle, davanın zamanaşımına uğradığını; davacı kooperatife ... Belediyesi tarafından 22/10/1997 tarihinde metrekaresi 20.000,00 TL den 68.000 m2 yer tahsis edildiğini; ancak, bu tahsise esas belediye meclis kararının ... Valiliği İl İdare Kurulunun 05/09/2000 tarihli ve 1951 sayılı kararı ile iptal edildiğini; ... Belediyesince,
bu tür taşınmazların devrinin belediyeye yapılması için devir talepleri yapıldığını; ancak, hazine tarafından bu devir işlemlerinin yapılmadığını, çalışmalarının halen devam ettiğini; sözkonusu gayrimenkullerin bulunduğu alanların imar adası olarak tapuda tescilli olup, 1/25000 ölçekli planlardan tarım alanı olarak görüldüğünü; ... Belediyesi tarafından yapılan bu tür tahsislerin birçok kooperatife mükerrer olarak yapıldığını, dönemin belediye yöneticileri hakkında ağır ceza mahkemesinde kamu davası açıldığını, mahkum olduklarını ve dosyanın temyizen yargıtay incelemesinde olduğunu; yapılan bu yolsuz ve usulsüz işlemler sonucunda davalı belediyenin bütçesinin çok çok üzerinde bir borç ödemek zorunda bırakıldığını, davanın haksız ve dayanaksız olduğunu savunup; davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece; alınan bilirkişi raporu doğrultusunda, davanın kısmen kabulü ile; 71.333,23 TL nin, dava tarihi olan 30/12/2011 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine karar verilmiş, hüküm davacı ve davalı vekili tarafından süresinde temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 2014/10686 esas 2015/3608 karar sayılı 03/03/2015 tarihli ilamıyla;
“1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacı ve davalı vekilinin sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2- ... Mahkemece, hükme esas alınan bilirkişi raporunda; davacı tarafından yapılan toplam 6.228 TL tutarındaki ödemenin, 18.05.1995-02.12.2002 tarihleri arasında yapıldığı; ancak, ödemelerden tek kalemde en büyük tutarın 3.685,00TLolarak 17.01.2000 tarihinde yapıldığı, bu ödemenin vade ve tutar yönüyle ortalama teşkil ettiği dikkate alınarak 17.01.2000 tarihi itibariyle, 6.228,00 TL"nin; dava tarihindeki ulaştığı değer, beş ayrı ekonomik veri baz alınarak hesaplanmıştır.
Somut olayda; ifanın imkansız hale geldiği tarih konusunda bir inceleme ve araştırma yapılmamış, bu konuda bir değerlendirmede bulunulmamıştır.
Hal böyle olunca; mahkemece; davacı tarafından yapılan her bir ödemenin tarihi esas alınarak, ifanın imkansız hale geldiği tarihde belirlenerek, ulaşacağı alım gücünün; çeşitli etkenlerin (azalan alımgücü, enflasyon, fiyat endeksleri, altın ve döviz kurları, memur maaş ücretleri ile faiz oranlarındaki artışlar vs gibi) ortalamaları alınmak suretiyle, uzman bilirkişi marifetiyle belirlenmesi ve sonucu dairesinde bir hüküm kurulması gerekirken; ortalama bir tarih dikkate alınarak, dava tarihi itibariyle ulaştığı alım gücü tespit edilen rapor doğrultusunda hüküm tesisi doğru görülmemiş,” gerekçesiyle bozulmuştur.
Mahkemece bozma ilamına uyulduktan sonra bu kez: 63.052,11-TL nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş, taraflarca temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 2018/3358 esas 2018/10841 karar sayılı 24/10/2018 tarihli ilamıyla hükmün onanmasına karar verilmiştir.
Dairemiz kararına karşı davalı vekili tarafından karar düzeltme isteminde bulunulmuştur.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı tarafın sair karar düzeltme istemleri yerinde değildir.
2- Harçlar Kanununun 8. maddesinde; “Bir hükmün bozulmasını müteakip verilecek hükümlerden yeni bir hüküm gibi karar ve ilam harcı alınır ve bozulan hükümden evvel alınmış olan karar ve ilam harcı, müteakip hükme ait harçtan mahsup olunur.” hükmü getirilmiştir.
Dosya incelendiğinde; bozma öncesi verilen kararda “Alınması gereken 4.872,77-TL harçtan, peşin olarak alınan 1.485,00-TL nin mahsubu ile bakiye 3.387,77-TL nin davalıdan tahsiline" karar verildiği, temyiz dilekçesine ekli 14/05/2014 tarihli makbuza göre yatırıldığı, bozma sonrası ilamda ise önceki harç dikkate alınmaksızın “ alınması gereken 4.307,08-TL harçtan peşin alınan 1.485,00-TL harcın mahsubu ile bakiye 2.822,08-TL harcın davalıdan alınarak hazineye gelir kaydına,” karar verildiği, bu harcında 08/03/2018 tarihinde yatırıldığı görülmektedir.
O halde, mahkemece; Harçlar Kanunu 8. madde gereği, alınması gereken 4.307,08 TL harcın peşin alınan 1.485,00 TL peşin ve ödenen 3.387,77 TL harçtan mahsubu ile fazla ödenen 565,69 TL harcın ve fazla yatırılan harcın iadesine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, kararının bu yönden düzeltilerek onanması gerekirken, zuhulen onandığı bu defa yapılan inceleme ile belirlendiğinden, davalı tarafın bu yöne ilişkin karar düzeltme isteminin kabulüne karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalı tarafın sair karar düzeltme isteminin reddine, ikinci bentte açıklanan nedenle davalı tarafın karar düzeltme isteminin kabulü ile Dairemizin 2018/3358 esas 2018/10841 karar sayılı 24/10/2018 tarihli onama ilamının kaldırılmasına, hüküm fıkrasının üçüncü bendinin hükümden çıkarılarak yerine “Harç peşin alındığından yeniden harç alınmasına yer olmadığına, fazla yatırılan harcın talep halinde davalıya iadesine" cümlesinin yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan karar düzeltme harcının istek halinde düzeltme isteyene iadesine, 10/10/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.