MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı iş yerinde 28.07.2009 tarihinden itibaren 3,5 yıldır uzun yol kamyon şoförü olarak çalıştığını, günlük 16 saat ve aylık 480 saat olmak üzere sürekli fazla mesai yapmasına rağmen aylık 22,50 saat fazla çalışma alacağının bordroya yansıtılarak ödendiğini, yol harcırahının ödenmediğini ve ulusal bayram ve genel tatillerde sürekli çalıştığı halde haklarının ödenmediğini çalışma koşulları yönünden Sosyal Güvenlik Kurumu ile durumun paylaşıldığını belirterek ödenmeyen fazla mesai, ulusal bayram genel tatil ve yemek ve konaklama (harcırah) alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, Karayolları Trafik Kanununa göre 9 saat sınırlamasının olduğunu, davacıya fazla mesai alacağının ödendiğinin imzalı bordroda sabit olduğunu beyan ederek davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Çalışma düzenin ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı, ulusal bayram genel tatili ile hafta tatilinde çalışma yapılıp yapılmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücretinin ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir. Bordrolarda tahakkuk bulunmasına rağmen bordroların imzasız olması halinde ise, varsa ilgili dönem banka ve tüm ödeme kayıtları celp edilmeli ve ödendiği tespit edilen miktarlar yapılan hesaplamadan mahsup edilmelidir.
Fazla çalışma alacaklarının yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Somut olayda, davacı vekili dava dilekçesinde davacının aylık 480 saat çalıştığını günlük çalışmasının en az 16 saat olduğunu belirterek aynı işyeri çalışanı olup aynı işi yapan işçi Raif Karataş yönünden Adıyaman Çalışma ve İş Kurumu İl Müdürlüğü’ne yapılan şikayet sonrası Kurumun 12.11.2012 tarihli 660/450681 sayılı yazısını da dava dilekçesine ekleyerek fazla çalışma alacağı talebinde bulunmuştur. Bu yazının 1 nolu bendinde “Her ay sabit olarak gösterilen 22,5 saat fazla mesai ücretinin, işe giriş tarihi itibariyle aylık 225 saat üzerinden fazla çalışma ücretinin % 50 olarak tahakkukunu işverenden talep edilebileceği yönündedir. Davacı ayrıca dosyaya yasal çalışma sınırının üzerindeki çalışmalarını ispat için yasal süreden sonra araca takılan ikinci takograf kayıtlarını sunmuş, diğer kayıtların işverenden celbini talep etmiştir. İşverence dosyaya takograf kaydı sunulmamıştır. Davacı tarafından sunulan takograf kayıtlarının teknik bilirkişi marifetiyle çözümü yaptırılmış, bilirkişi tarafından davacının normal saatler dışında ortalama günlük 3 saat 56 dakika araç kullandığının tespit edildiği belirtilmiştir. Mahkemece İş Kurumuna yapılan şikayetin başka bir işçiye ait olduğu gerekçesiyle kayıtlar celbedilmemiştir.
Adıyaman Çalışma ve İş Kurumu İl Müdürlüğü’nün aynı işi yapan davalı şirket işçisi Raif Karataş’ın şikayeti üzerine tanzim ettiği rapor ve ekleri de dosyaya kazandırılarak ayrıca davacı tarafından ibraz edilen takograf kayıtları ve tanık beyanlarıyla dosya kapsamı tüm delillerle birlikte değerlendirilmek suretiyle davacının fazla çalışma yapıp yapmadığı belirlenmeli ve sonucuna göre hüküm kurulmalıdır.
Dosyada taraflarca ibraz edilen ve getirtilmesi istenilen deliller tamamıyla toplanılmaksızın eksik inceleme ve araştırma ile sadece bilirkişi incelemesi yaptırılarak hüküm kurulması hatalı olmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 22.10.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.