İstanbul Ceza Kararları - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/9223 Esas 2019/17687 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9223
Karar No: 2019/17687
Karar Tarihi: 03.10.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/9223 Esas 2019/17687 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Sanığın köpeğini kasıtlı olarak serbest bırakarak mağduru yaralaması suçu işlemesi, hem kasten yaralama hem de hayvanı tehlike yaratabilecek şekilde serbest bırakma suçlarını oluşturmaktadır. Mahkeme yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerini reddetmiş ancak, sanığa bu suçlardan ayrı ayrı ceza verilmesi hatalı bulunarak cezaların bozulmasına karar verilmiştir. Ayrıca, hapis cezasının adli para cezasına çevrilemeyeceği hükümlere uygun şekilde değerlendirilmemiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu (TCK)
\t- Madde 177: Hayvana işkence etme veya öldürme
\t- Madde 44: Suçun niteliğinde değişiklik
\t- Madde 50/2: Yeniden adli para cezasına çevrilememe
- 6723 sayılı Kanun
- 5320 sayılı Kanun
\t- Madde 8/1: Temyize başvurma hakkı
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu (CMUK)
\t- Madde 321: Bozma kararının gerekçelerinin yazılması

3. Ceza Dairesi 2019/9223 E. , 2019/17687 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Sanığın kasıtlı olarak bıraktığı köpeğinin mağduru ısırarak yaralaması biçiminde gerçekleşen eyleminin, kasten yaralama suçunun yanı sıra 5237 sayılı TCK"nın 177. maddesinde tanımlanan hayvanın tehlike yaratabilecek şekilde serbest bırakılması suçunu da oluşturduğu ve TCK"nin 44. maddesi uyarınca daha ağır nitelikteki kasten yaralama suçundan ceza verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde gerçek içtima hükümleri uyarınca ayrı ayrı ceza verilmesi,
Kabule göre de;
2) 5237 sayılı TCK"nin 177. maddesindeki seçimlik cezalardan hapis cezası tercih edilmiş olmasına göre, bu cezanın 5237 sayılı TCK"nin 50/2. maddesi uyarınca yeniden adli para cezasına çevrilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu nedenlerden 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 03.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.