MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, 01/06/2006 tarihinden 25/01/2009 tarihine kadar ... plaka sayılı takside şoför olarak çalıştığını, 25/01/2009 tarihinde aniden işten çıkarıldığını, davalı tarafından hiçbir işçilik alacağının ve yasal tazminatlarının ödenmediğini, çalışma saatlerinin 06.00 dan 16.00 ya kadar olduğunu, haftanın 7 günü çalıştığını belirterek, fazlaya ilişkin hak ve talepleri saklı kalmak kaydıyla 250,00 TL kıdem tazminatı, 250,00 TL ihbar tazminatı, 50,00 TL fazla mesai ücreti, 150,00 TL hafta tatili ücreti, 150,00 TL dini ve milli bayram çalışma ücreti, 100,00 TL yıllık izin ücreti alacağının faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiş, yargılama sırasında alınan bilirkişi raporu doğrultusunda davasını ıslah etmiştir.
Davalı cevap dilekçesinde özetle; taraflar arasında hizmet ilişkisinin bulunmadığını, davacının aracı kendi istek ve iradesi ile kullandığını belirterek davanın reddini dilemiştir.
Bakırköy 10. İş Mahkemesi nezdinde yapılan yargılama neticesinde, mahkemece bilirkişi raporu aldırılmış ve bilirkişi raporu doğrultusunda davacı tarafça yapılan ıslah dikkate alınarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; davalının temyizi üzerine hüküm, Yargıtay 7. Hukuk Dairesi’nin 2013/7745 E 2013/14989 K sayılı ilamı ile uyuşmazlığın hasılat kirasına ilişkin olduğu ve iş mahkemesinin görevsiz olduğu gerekçesiyle bozulmuş, bunun üzerine mahkemece verilen görevsizlik kararı yine Yargıtay 7. Hukuk Dairesince onanarak kesinleşmiş ve asliye hukuk mahkemesince yargılamaya devam edilmiştir.
Mahkemece; hasılat kirası sözleşmesi ilişkisine dayanıldığında talep edilen alacak kalemlerinin BK 357-378 hükümleri uyarınca değerlendirilmesinin mümkün olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş; Hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
1-) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacının sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-) Bozma kararı ve davacı tanıklarının beyanları doğrultusunda uyuşmazlık hasılat kirasına ilişkin olup her ne kadar dava açılırken iş hukuku alanına mahsus birtakım tazminat ve alacaklar talep edilmiş ise de 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 33. maddesi gereğince hâkim, tarafların hukuki nitelendirmeleriyle bağlı olmayıp, Türk Hukukunu resen uygular. Buna göre dosya kapsamından taraflar arasında hasılat kirasına dair sözleşme
bulunduğu anlaşılmakla davacının talebinin kira sözleşmesinin haksız feshi dolayısıyla tazminat talebine ilişkin olduğu kabul edilmelidir. Davacı tanıklarının beyanlarından davacının günlük bedel karşılığında davalıya ait taksiyi işlettiği anlaşılmaktadır. Bu durumda davalı kiraya verenin feshi haksız olup, davacı kiracının aynı nitelikte bir taksinin benzer koşullarla kiralanabileceği makul süre kadar kazanç kaybına dair tazminat isteyebileceği gözetilmelidir. Burada kârdan yoksun kalan kiracının zararı haksız fesih sebebiyle malvarlığında ortaya çıkacak çoğalmadan mahrum kalmasıdır. Bu nedenle mahkemece; kazanç kaybının belirlenmesi, kazanç kaybı hesabı yapılırken davacı kiracının dava konusu kiralanan taksi ile aynı vasıf ve özelliklere sahip başka bir aracı aynı şartlarda ne kadar sürede kiralayabileceğinin ve taksinin işletildiği dönem ile fesih tarihi arasında sosyo-ekonomik yönden aynı çevrede işletilen benzer taksinin muhtemel kârının esnaf odaları gibi ilgili yerlerden elde edilebilecek verilerle birlikte değerlendirilip bilirkişi aracılığıyla tespit edilmesi, bozma öncesi ıslah edilerek dava değeri haline gelen toplam tutar da dikkate alınmak suretiyle hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde, eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme ile davanın reddine karar verilmiş olması doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davacının sair temyiz itirazlarının reddine, ikinci bentte açıklanan nedenlerle hükmün HUMK"nun 428. maddesi gereğince davacı yararına BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440. maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 23/10/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.