İstanbul Ceza Kararları - Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/14702 Esas 2020/100 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/14702
Karar No: 2020/100
Karar Tarihi: 06.01.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/14702 Esas 2020/100 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme kararı, kasten yaralama suçundan mahkumiyet hükmü verildiğini söylüyor. Ancak, sanığın daha önce tehdit suçundan cezalandırıldığı açıklanıyor ve bu durumun, uygulanan uzlaşma hükümleri ile yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtiliyor. Ayrıca, sanık hakkında yapılan ceza tayininde eksiklik olduğu ve Anayasa Mahkemesi kararı nedeniyle hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği ifade ediliyor. Kararın detayında 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 106/1-1, 58/3, 86/2, 86/3-a, 29 ve 53. maddeleri ile 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. maddesi gibi kanun maddeleri yer alıyor.

3. Ceza Dairesi 2019/14702 E. , 2020/100 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1)Sanığın tekerrüre esas alınan İstanbul 20. Sulh Ceza Mahkemesinin 12.10.2011 tarih ve 2009/981 Esas, 2011/1904 Karar sayılı ilamıyla sanığın 5237 sayılı TCK"nin 106/1-1. maddesi gereğince tehdit suçundan cezalandırılmasına karar verildiği ancak; 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesi gereğince uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenerek, tekerrüre esas alınan suçun da uzlaşma kapsamına alındığı anlaşılmakla; TCK"nin 2. ve 7. maddeleri de gözetilerek, sanığın adli sicil kaydında bulunan ve tekerrüre esas alınan hükümde uzlaştırma işlemi uygulanıp uygulanmadığı araştırılarak sonucuna göre 5237 sayılı TCK"nin 58/3. maddesi uyarınca zorunlu olarak TCK"nin 86/2. maddesindeki seçimlik cezalardan hapis cezasına hükmolunması gerekip gerekmediğinin ve TCK"nin 58. maddesinde düzenlenen tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2) Sanık hakkında TCK’nin 86/2, 86/3-a maddelerinin uygulanması ile bulunan “12 ay” hapis cezasından TCK’nin 29. maddesi uyarınca (1/4) oranında indirim yapıldığında hükmedilecek cezanın “9 ay” hapis cezası olarak tespiti yerine “8 ay” hapis cezası olarak tayini ve bu miktar üzerinden TCK’nin 62. maddesi uyarınca (1/6) oranında indirim yapıldığında hükmedilecek cezanın “7 ay 15 gün” hapis cezası olarak tespiti yerine hesap hatası yapılarak “6 ay 20 gün” hapis cezası olarak belirlenmesi suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini,
3)Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,

Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, CMUK"un 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 06.01.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.