MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraflarca temyiz edilmesi üzerine; dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, dava dilekçesinde özetle; davalının 1997-2007 yılları arasında taşınmazı intifa hakkına dayalı olarak kullandığını, 2005 yılında yaşanan sel nedeniyle taşınmazın tavanın çöktüğünü, davalıya bu konuda bildirim yapıldığını, tamir edildiğini ancak davalının tamir masraflarını ödemediğini, 2009 yılında masrafların tahsili için açılan davanın reddedildiğini, taşınmazın tahliyesi sonrası tespit yaptırılarak davalı aleyhine icra takibi başlatıldığını ancak davalının itirazı üzerine takibin durduğunu belirterek itirazın iptaline ve davalı aleyhine icra inkar tazminatına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, cevap dilekçesinde özetle; davacının 1997-2007 yılları arasında taşınmazda intifa hakkı sahibi olduğunu, 2005 yılında çatı yaptırdığını masraf iddialarını kabul etmediklerini, taşınmazın davacıdan satın alındırığını, hasar ve masrafı herhangi bir şekilde bildirmediğini, 2005 yılında yaptırdığını iddia ettiği mesraflar bakımından 2009 yılında dava açmasının hayatın olağan akışına aykırı olduğunu, taşınmazın durumunda değişiklik olmadığını, taşınmazın satın alınmadan önce de davacı kullanırken de kuyumcu olduğunu, TMK m.802 uyarınca davacının taleplerinin 1 yıllık zamanaşımına uğradığını, davacının kullanımı sonucu taşınmazın zarar gördüğünü, masraflar yapıldıysa dahi zorunlu masraf olmadığını, intifa hakkı sahibinin malın korunması için gerekli onarım ve yenilemeleri yapması gerektiğini belirterek davanın reddini istemiştir.
Davanın Mersin 4. Asliye Hukuk Mahkemesine açıldığı, mahkemece yapılan yargılama sonunda 20/05/2014 tarih ve 2012/758 Esas 2014/231 karar sayılı kararı ile davanın kısmen kabulüne karar verildiği, verilen karar temyiz edilerek Yargıtay 6. H.D sinin 30/06/2015 tarih ve 2014/12831 esas 2015/6608 Karar sayılı kararı ile davanın kiracı tarafından kiraya veren aleyhine kiralanana yapılan faydalı ve zorunlu masrafların tahsili amacıyla başlatılan takibe itirazın iptali davası olması ve uyuşmazlık konusu alacağın kira ilişkisinden kaynaklanması nedeniyle görevli mahkemenin sulh hukuk mahkemeleri olduğu gerekçesiyle bozulmasına karar verildiği, bozma kararı üzerine dosyanın Mersin 4. asliye
Hukuk Mahkemesi"nin 2015/276 esas sıra numarasına kaydı yapılarak; yapılan yargılama sonunda verilen görevsizlik kararı üzerine Mersin 4. Sulh Hukuk Mahkemesi"nin 2015/1518 Esas numarası üzerinden devam olunan yargılama sonunda, 05/12/2017 tarih ve 2015/1518 Esas ve 2017/1458 Karar sayılı kararı ile davanın kabulüne dair karar verildiği, verilen kararın davacı tarafça istinaf edildiği, Adana Bölge Adliye Mahkemesince 2018/1523 E 2018/940 K sayılı karar ile istinafa konu dosyanın daha önceden temyize konu olduğu ve Yargıtay denetiminden geçtiği, Yargıtay incelemesinden geçen dosyanın, sonraki kararlar açısından incelemesinin (Kesinleşinceye kadar) yeniden Yargıtayca yapılacağı belirtilerek dosyanın Yargıtay ilgili dairesine gönderilmek üzere, ilk derece mahkemesine geri çevrilmesine dair hüküm tesis edildiği ve bunun üzerine ilk derece mahkemesince dosyanın Yargıtay’a gönderildiği görülmüştür.
6100 sayılı HMK"nın 373/4 ve geçici 3. maddelerinin düzenleniş amacı, Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce verilen kararlara karşı Yargıtay yoluna başvurulmasını ve karar kesinleşinceye kadar kanun yolu denetiminin Yargıtay tarafından yapılmasını sağlamaktır.Diğer bir anlatımla, Yargıtay’ın verdiği bozma kararları üzerine verilen kararların tekrar Yargıtay denetiminden geçmesi, başka bir deyişle Yargıtay kararının istinaf yolu ile denetlenmesinin önüne geçilmesi amaçlanmıştır.
Somut uyuşmazlıkta; Mersin 4. Asliye Hukuk Mahkemesi 2012/758 Esas 2014/231 karar sayılı kararı Sulh Hukuk Mahkemelerinin görevli olduğundan bahisle bozulmuş, mahkemece bozmaya uyularak görevsizlik kararı verilmiş ve görevsizlik kararı üzerine, bu aşamadan sonra, görevli Mersin 4. Sulh Hukuk Mahkemesince yargılama yapılarak esasa ilişkin karar verilmiştir.
Aleyhine kanun yoluna gidilen karar, Mersin 4. Sulh Hukuk Mahkemesi kararı olup, bu karar ile ilgili olarak Yargıtay’ın bir denetimi söz konusu değildir.
Bu itibarla, 05/12/2017 tarihinde verilen ve daha önce Yargıtay denetiminden geçmeyen kararın kanun yolu denetimi “İstinaf” olup, görevli merciinin Adana Bölge Adliye Mahkemesi olduğu anlaşıldığından, dosyanın Adana Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmek üzere ilk derece mahkemesine İADESİNE, 30/10/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.