MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm sanık müdafii tarafından duruşmalı olarak ve katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, dosya Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle, belirlenen tarihte sanık müdafinin yerinde görülen talebine istinaden duruşmalı yapılan incelemede gereği düşünüldü:
Katılan vekilinin temyiz talebinin incelemesinde;
Katılan vekilinin yokluğunda verilen ve kendisine 27.03.2015 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edilen hükmün, yasal süre geçtikten sonra 07.04.2015 tarihinde katılan vekili tarafından temyiz edildiği anlaşıldığından, temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
Sanık müdafin temyiz incelemesine gelince;
Mağdurenin aşamalardaki eylemlerin başlangıcı tarihi ve son eylem tarihi konusundaki çelişkili beyanları, Adli Tıp Kurumu 6. İhtisas Dairesindeki muayenesinde on beş yaşından önce taciz olayı olmadığına dair beyanı, sanık savunmaları, mağdure hakkındaki adli raporlar, olayın intikal şekli ve zamanı ve tüm dosya kapsamından, sanığın mağdureye karşı on beş yaşından önce cinsel istismar olarak kabul edilebilecek bir davranışı olmadığı, dosya kapsamından anlaşılan ilk eylem tarihi ve sonrası itibariyle cebir, tehdit veya hilenin on beş yaşını tamamlamış çocuklara karşı işlenen çocuğun cinsel istismarı suçunun unsuru olup, olay tarihinde on beş yaşından büyük olan mağdureye karşı işlenen çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan dolayı TCK"nın 103/2. maddesi gereğince hükmedilen cezanın aynı maddenin 4. fıkrasıyla arttırılamayacağı ve 103/2-3-6, 43. maddeleri gereğince cezalandırılması gerektiği gözetilmeden anılan maddenin tatbikiyle cezada arttırım yapılması,
Hükümden sonra 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan husus nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanununun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 05.11.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.