MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasındaki kira bedelinin tespiti davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içerisinde davacı ve katılma yoluyla davalılar tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, davalılar ile önceki kiraya veren arasında 01/01/2000 tarihli kira sözleşmesi bulunduğunu, dava konusu taşınmazı 30/05/2014 tarihinde satın alarak malik olduklarını, sözleşmede kira bedelinin aylık 2.500 mark olarak kararlaştırıldığını, 04/06/2014 tarihli ihtar ile kira bedelinin aylık 35.000TL olarak ödenmesi hususu ihtar edilmiş ise de davalı tarafından 2014 yılı Temmuz, Ağustos, Eylül açıklamalı toplam 4.950TL ödeme yapıldığını, kira bedelinin rayice göre çok düşük kaldığını belirterek 30/05/2014 tarihinden itibaren kira bedelinin aylık 35.000TL olarak tespitine karar verilmesini istemiştir.
Davalılar, son ödenen kira bedelinin aylık 1.650 TL olduğunu, talebin fahiş olduğunu bildirerek davanın reddini dilemişlerdir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile dava konusu taşınmazın aylık kira bedelinin 01/01/2015- 01/01/2016 tarihleri arasında net 6.420TL brüt 8.025TL olarak tespitine karar verilmiş, hüküm davacı ve katılma yoluyla davalılar tarafından temyiz edilmiştir.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere, özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacının temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davalıların, lehine hükmedilen vekalet ücretine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 9. maddesinde yer alan kira bedelinin tespiti davalarında mahkemece tespit olunan kira bedeli farkının bir yıllık tutarı üzerinden tarifenin üçüncü kısmı gereğince hesaplanacak nispi vekâlet ücretine hükmedileceği düzenlemesine göre, tespit edilen yıllık brüt kira bedelinden davalı tarafından ödenen yıllık brüt kira bedeli çıkartılarak, aradaki fark üzerinden davacı yararına vekalet ücreti ve reddedilen kısım üzerinden davalı yararına vekalet ücreti takdir edilmesi gerekir. Bu husus gözetilmeden davalı yönünden eksik miktarda vekalet ücretine hükmedilmesi hatalı olmuştur.
Ne var ki, yukarıda belirtilen yanlışlıkların düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün düzeltilerek onanması HUMK 438/7 maddesi hükmü gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davacının temyiz itirazlarının reddine, ikinci bentte açıklanan nedenlerle temyiz olunan kararın hüküm fıkrasının 2. bendinde yer alan " Davalı kendisini vekille temsil ettirdiğinden yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi"nin 9. maddesi gereğince belirlenen 8.002TL maktu vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine," söz ve rakamlarının çıkarılmasına, yerine " Davalılar kendisini vekille temsil ettirdiğinden yürürlükte bulunan AAÜT gereği takdir ve tayin olunan 24.822TL ücreti vekaletin davacıdan alınarak davalılara verilmesine," ifadesinin yazılması suretiyle hükmün davalılar yararına düzeltilmesine ve düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nun 440.maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 06/11/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.