Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın kısmen kabulüne 2000 TL manevi tazminatın davalıHazineden alınarak davacıya verilmesine, maddi tazminat talebinin reddine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-)Davalı vekilinin temyiz talebine ilişkin yapılan inceleme;
6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince REDDİNE,
2-)Davacı vekilinin temyiz talebine ilişkin yapılan inceleme;
Davacının tazminat talebine dayanak teşkil eden Adana 5. Ağır Ceza Mahkemesinin, 2012/148 Esas - 2013/114 Karar sayılı ceza dava dosyası incelendiğinde; davacı (sanık) hakkında verilen beraat hükmünün 28/03/2013 tarihinde Yargıtay incelemesinden geçmeksizin kesinleştiği, tazminat davasının ise 18/06/2015 tarihinde açıldığı, 5271 sayılı CMK"nın 142/1. maddesine göre koruma tedbirleri nedeniyle tazminat istemlerinin herhalde hükmün kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde dava konusu edilebileceği hususu göz önüne alındığında beraat hükmünün kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde açılmadığı gözetilerek davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde kısmen kabulüne karar verilmesi, temyiz edenin sıfatına göre bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin tazminat miktarına ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün, ONANMASINA, 07/01/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.