Ankara Kira Kararları - Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/7904 Esas 2019/20553 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/7904
Karar No: 2019/20553
Karar Tarihi: 07.11.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/7904 Esas 2019/20553 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Dava, alacak davası ve icra takibine yapılan itirazın iptali için açılmıştır. Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 6.300 TL yönünden itirazın iptaline karar verilmiştir. Ancak bu karar, cezai şart alacağı ve icra inkar tazminatı yönünden temyiz edilmiştir. Daire ise cezai şart alacağı yönünden kararı bozmuş, icra inkar tazminatı ise kesinleşmiştir. Bozmadan önce hüküm altına alınan cezai şart alacağı 6.300 TL olup, bu miktar davacı tarafından temyiz edilmediğinden bozma kapsamında bulunan cezai şart alacağı yönünden davacı aleyhine reddedilen toplam miktar 3.150 TL'dir. Mahkeme kararında, temyiz kesinlik sınırının belirlenmesinde, bozma kararı kapsamı dışında kalan alacaklara dair hüküm kısmının dikkate alınmaması gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, davacı vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir. Kararda belirtilen kanun maddeleri ise 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi, mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427. ve 432. maddeleridir.

22. Hukuk Dairesi 2019/7904 E. , 2019/20553 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Y A R G I T A Y K A R A R I
Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir. Temyiz kesinlik sınırı belirlenirken yalnız dava konusu edilen taşınır malın veya alacağın değeri dikkate alınır. Faiz, icra (inkar) tazminatı, vekalet ücreti ve yargılama giderleri hesaba katılmaz.Davacı eldeki alacak davası ile icra takibine yapılan itirazın iptaline karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece, 05.11.2015 tarihli kararla, davanın kısmen kabulü ile 6.300,00 TL yönünden itirazın iptaline karar verilmiştir.Mahkemenin 05.11.2015 tarihli kararı, Dairemizin 02.04.2019 tarihli ilamıyla, davalının temyizi üzerine cezai şart alacağı hesabı ve icra inkar tazminatı yönünden bozulmuştur. Diğer alacak talepleri yönünden bir bozma sebebi yapılmadığından, hükmün bu kısmı kesinleşmiştir.
Mahkemece, bozma sonrasında davacının 3.150,00 TL cezai şart alacağının bulunduğu kabul edilerek hüküm kurulmuştur. Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.Bozmadan önce hüküm altına alınan cezai şart alacağı 6.300,00 TL olup, bu miktar davacı tarafından temyiz edilmediğinden bozma kapsamında bulunan cezai şart alacağı yönünden davacı aleyhine reddedilen toplam miktar 3.150,00 TL’dir.
Bozmadan sonra tesis edilen mahkeme kararında, temyiz kesinlik sınırının belirlenmesinde, bozma kararı kapsamı dışında kalan alacaklara dair hüküm kısmının dikkate alınmaması gereklidir. Şu halde, dosya içeriğine göre, Dairemizin 02.04.2019 tarihli bozma kararı kapsamında bulunan cezai şart alacağı bakımından reddedilen toplam miktarın karar tarihi itibari ile temyiz kesinlik sınırı olan 3.200,00 TL kapsamında kaldığı anlaşılmakla, davacı vekilinin temyiz isteminin, 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca reddine karar verilmesi gerekmiştir.SONUÇ: Yukarıda yazılı sebepten, davacı vekilinin temyiz isteminin 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca REDDİNE, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 07.11.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.