Danıştay 4. Daire 2021/4730 Esas 2022/3430 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2021/4730
Karar No : 2022/3430

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : ...
KARŞI TARAF (DAVALI) :... Vergi Dairesi Başkanlığı
(... Vergi Dairesi Müdürlüğü)

İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, komisyon karşılığı sahte fatura düzenlediği ve ikrazatçılık faaliyetinde bulunduğu ileri sürülerek takdir komisyonu kararına istinaden re'sen tarh edilen 2010/1-3, 4-6, 7-9 ve 10-12. dönemleri için adına resen tarh edilen vergi ziyaı cezalı gelir geçici vergisinin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; Danıştay bozma kararı üzerine Vergi Mahkemesince verilen kararda; takdir komisyonu kararının dayanağı vergi tekniği raporunda, mükellefin gerçek bir ticari faaliyette bulunduğuna ilişkin herhangi bir tespitin olmaması, raporda yer verilen 52 firmaya ait faturaların, maddi kazanç amacıyla çeşitli firmalar adına düzenlediği, tanzim ettiği fatura içeriği mal teslimlerini sağlayacak anlamda sermaye yapısı, iş gücü, araç gereç, depo veya kiralık başkaca bir iş yerinin bulunmaması, piyasada "... " olarak bilinen mükellef ve arkadaşları hakkında yapılan ihbarda, çek senet kırdırma yanında, başkasına ait telefonu kullanarak kendisini sakladığı, fatura sattığı, işyeri, ev ve üst aramalarında toplam 52 adet firmaya ait çeşitli kişi ve kuruluşlar adına düzenlenmiş faturalar, bu firmaların bazılarına ait boş fatura koçanları ile çeşitli beyanname, tahakkuk fişi ve Ba-Bs bildirimleri, nüfus cüzdanı fotokopileri, vergi levhası fotokopileri, kira kontratları vb. belgelerin ele geçirildiği, ... ile çocukluk arkadaşı olduğu ve aynı işyerini paylaştığı, 13 kişi arasında yer alan ...'ın beyanında; söz konusu kişileri tanıdığını, kendisinden komisyon karşılığı fatura isteyen müşterilerin listesini ... 'a verdiğini, belli bir komisyon karşılığında fatura isteyen çeşitli firmalar adına fatura kestirdiğini, bu firmaların ne şekilde ve nasıl kurulduğu hakkında bilgisinin bulunmadığını, kendisinin sadece fatura isteyen kişilerin listesini ve bilgilerini ...'a verdiğini, bir gün sonra zarf içerisinde faturalar kesilmiş şekilde aldığını, ücretini müşteriden aldığı zaman ...'a ödediği şeklinde beyanda bulunduğu, ...'ün, mükellefin de aralarında bulunduğu kişileri ara sıra ...'ın işyerinde gördüğü yönündeki ki beyanının ve diğer hususlarının aksinin davacı tarafından ortaya konulamadığı ve mükellefin de aralarında bulunduğu kişilerin gerçek bir ticari ilişki olmaksızın komisyon karşılığı, sahte ve muhteviyatı itibariyle yanıltıcı belge düzenleme içerisinde yer aldığı anlaşılmakla, kesilen faturalar nedeniyle takdir komisyonu kararına istinaden yapılan cezalı tarhiyatta hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, tanzim edilen Vergi Raporları KDV Genel Tebliğine ve Maliye Bakanlığı tarafından yayımlanan Yönergeye de açıkça aykırılık içerdiği, tarhiyatların dayanağını teşkil eden takdir komisyon kararlarının mevzuata aykırı şekilde alınmış kararlar olduğu yerleşik Danıştay kararlarıyla sabit olduğu, bu nedenlerle aksi yönde verilen kararın bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : ...
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin kabulü gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
Temyiz dilekçesinde, geçici vergi üzerinden kesilen tek kat vergi ziyaı cezasına ilişkin olarak ileri sürdüğü iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bu kısmının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmamıştır.
193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun mükerrer 120/4. maddesinde; yapılan incelemeler sonucunda, geçmiş döneme ait geçici verginin %10'u aşan tutarda eksik beyan edildiğinin tespiti halinde, eksik beyan edilen bu kısım için re'sen veya ikmalen geçici verginin tarh edileceği, mahsup süresi geçtikten sonra, kesinleşen geçici vergilerin terkin edileceği, ancak gecikme faizi ve geçici vergiye bağlı kesilen cezanın tahsil edileceği hükme bağlanmıştır.
213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 341. maddesinde, "vergi ziyaı, mükellefin veya sorumlunun vergilendirme ile ilgili ödevlerini zamanında yerine getirmemesi veya eksik yerine getirmesi yüzünden verginin zamanında tahakkuk ettirilmemesini veya eksik tahakkuk ettirilmesini ifade eder" şeklinde tanımlanmış, 344. maddesinde ise, 341. maddede yazılı hallerde vergi ziyaına sebebiyet verildiği takdirde, mükellef veya sorumlu hakkında ziyaa uğratılan verginin bir katı tutarında vergi ziyaı cezası kesileceği, vergi ziyaına 359. maddede yazılı fiillerle sebebiyet verilmesi halinde bu cezanın üç kat olarak uygulanacağı hususu hükme bağlanmıştır.
193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun mükerrer 120. maddesinde açıklandığı üzere, geçici verginin yıllık vergiye mahsuben peşin olarak alınan bir vergi olması nedeniyle, geçici vergiye bağlı olarak üç kat yerine bir kat vergi ziyaı cezası kesilmesi hakkaniyete uygun olacağından, geçici vergi üzerinden kesilen vergi ziyaı cezasının bir katı aşan kısmında hukuka uyarlık bulunmadığından Vergi Dava Dairesi kararının anılan kısmında hukuki isabet görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin kısmen kabul, kısmen reddine,
2. Temyize konu ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının, geçici vergi üzerinden kesilen vergi ziyaı cezasının tek katına isabet eden kısmının ONANMASINA,
3. Mahkeme kararının geçici vergi üzerinden kesilen vergi ziyaı cezasının tek katı aşan kısmının BOZULMASINA,
4. 492 sayılı Harçlar Kanunu'na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca, davacı aleyhine onanan tutar üzerinden binde 9,10 oranında ve ... TL den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, varsa evvelce ödenen harcın mahsubundan sonra kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
5. Bozulan kısım hakkında yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
6. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen onbeş (15) gün içinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere, 31/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.