Mahkemesi : Bolu İş Mahkemesi
Tarihi : 02/07/2013
Numarası : 2012/177-2013/227

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davacı tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Davacı, davalı işyerinde 10.11.2000- 27.01.2012 tarihleri arasında çalıştığını, 15 yıl sigortalı çalışıp 4456 prim ödenme gün sayısı bulunması nedeniyle SGK"dan aldığı belge ile işverene başvurup kıdem tazminatı talep ettiğini ancak isteğinin işverence kabul edilmediğini öne sürerek kıdem tazminatı alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davacının işten ayrılmasından hemen sonra bir başka banka nezdinde çalışmaya başlamış olması dikkate alınarak, fesih anındaki iradesinin çalışmayı sonlandırmak değil bir başka işveren nezdinde çalışmak yönünde olduğundan kıdem tazminatı alacağı talebinin reddine karar verilmiştir.
4447 sayılı Yasanın 45. maddesi ile 1475 sayılı Yasanın 14. maddesinin birinci fıkrasına (5) numaralı bent eklenmiştir. Anılan hükme göre, işçinin emeklilik konusunda yaş hariç diğer kriterleri yerine getirmesi halinde kendi isteği ile işten ayrılması imkânı tanınmıştır. Başka bir anlatımla, sigortalılık süresini ve pirim ödeme gün sayısını tamamlayan işçi, yaş koşulu sebebiyle emeklilik hakkını kazanamamış olsa da, anılan bent gerekçe gösterilmek suretiyle işyerinden ayrılabilecek ve kıdem tazminatına hak kazanabilecektir. İşçinin işyerinden ayrılmasının yaş hariç emekliliğe dair diğer kriterleri tamamlaması üzerine çalışmasını sonlandırması şeklinde gelişmesi ve bu durumu işverene bildirmesi gerekir.
Somut olayda davacı SGK’dan 15 yıl ve 3600 gün çalışma koşullarını işverene haber vermek suretiyle emeklilik talebinde bulunmuştur. Davacı kıdem tazminatına anılan kanun maddesi karşısında hak kazanmıştır. Emeklilik için kanunda başkaca bir şart öngörülmemiş olup, Anayasal bir hak olan çalışma hakkının kullanılmış olmasının hakkın kötüye kullanılması şeklinde yorumlanmış olması hatalıdır. Mahkemece davacının başka bir işte çalışmak için ayrıldığından bahisle talebin reddine karar verilmesi hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine 24.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.