MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Temyiz isteminin reddi

Dolandırıcılık suçundan sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmüne yönelik, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 22. Ceza Dairesi tarafından başvurunun esastan reddine karar verilmesinden sonra sanık tarafından 7188 sayılı Yasanın 29. maddesi ile CMK’nın 286/3. maddesinde yapılan değişiklik uyarınca temyiz isteminde bulunulduğu, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 22. Ceza Dairesi’nin temyiz talebinin reddine dair verdiği karar sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tebligat Kanunu"nun 10. maddesine 11.01.2011 tarih ve 6099 sayılı Kanun"un 3. maddesi ile eklenen "Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır" hükmüne göre somut olay incelendiğinde, sanık hakkında verilen ek kararın sanığın sorgusunda bildirmiş olduğu yurt içi adresine usulünce tebligat yapılmaksızın ve herhangi bir adres araştırmasına gidilmeksizin doğrudan MERNİS adresine Tebligat Kanunu"nun 21. maddesine göre yapılan tebligatın usulsüz olması nedeniyle sanığın temyiz talebinin öğrenme üzerine ve süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Hükmolunan cezanın miktar ve türü gözetildiğinde, 5271 sayılı CMK"nın 286/2-a maddesi gereğince, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizinin mümkün olmadığı ve mahkumiyet hükmünün 7188 sayılı Yasanın 29. maddesi ile CMK"nın 286/3. fıkrası olarak eklenen temyiz edilebilecek suçlardan olmadığı anlaşılmakla, temyiz isteminin reddine dair 28/11/2019 tarihli ek kararda bir isabetsizlik görülmediğinden, bu karara yönelik sanık müdafinin temyiz itirazının CMK 298. maddesi gereğince REDDİNE, 27/10/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.