MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Katkı payı alacağı

... ile ... aralarındaki katkı payı alacağı davasının reddine dair ... Aile Mahkemesinden verilen 15.01.2010 gün ve 606/7 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:

K A R A R
Davacı vekili, evlilik birliği içinde edinilen ve davalı koca adına kayıtlı olan 178 parselin edinilmesine davacının katkıda bulunulduğunu ileri sürerek, fazlaya ilişkin haklarını saklı tutarak 30.000 TL katkı payı alacağının tahsili ile vekil edenine ödenmesine karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, TMK. nun 178. maddesine göre 1 yıllık zamanaşımı süresinin dolduğunu, davacının katkısı bulunmadığını açıklayarak, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, yurtdışında verilen boşanma kararının tanınmasına ilişkin kararın kesinleştiği tarihten dava tarihine kadar TMK.nun 178. maddesine göre zamanaşımı süresinin dolduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmesi üzerine; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, 743 sayılı TKM.nun 170. maddesi uyarınca mal ayrılığı rejiminin geçerli olduğu dönemde edinilen mala yapılan katkı payı alacağına ilişkindir.
Taraflar 25.09.1973 tarihinde evlenmişler, ... Asliye Hukuk Mahkemesine açılan ve 26.11.1998 tarihinde kesinleşen boşanma davasının kabulü yönündeki hükmün tenfizine ilişkin Hatay 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2000/497 Esas, 2002/ 325 Karar sayılı hükmünün 15.03.2003 tarihinde kesinleşmesiyle evlilik birliği son bulmuştur.
TMK.nun 225/2.maddesi hükmü; yabancı mahkeme boşanma kararlarını tanıma ve tenfizinde de uygulanır. Bir yabancı mahkeme kararının tanınması ile o yabancı mahkeme kararının hukuki sonuçları, özellikle kesin hüküm etkisi Türk hukuku açısından da geçerli hale gelmiş olur. 12.12.2007 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5718 sayılı Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuku Hakkında Kanunun 59.maddesinde “....Yabancı ilamın kesin hüküm veya kesin delil etkisinin yabancı mahkeme kararının kesinleştiği andan itibaren hüküm ifade edeceği...” hükme bağlanmıştır. Buna göre, zamanaşımı süresinin başlangıcı olarak yabancı mahkeme tarafından verilen kararın kesinleşme tarihinin esas alınması gerekir. Tanıma ve tenfiz sadece yabancı mahkeme kararının icra ve infaz edilebilmesi içindir. Oysa 59. maddesindeki kesinleşme tarihi tanıma tarihi değil kararın kesinleşme tarihidir.
Ne var ki; taraflar başka bir mal rejimini seçtiklerini ileri sürmediklerine göre, evlenme tarihinden 4721 sayılı TMK.nun yürürlüğe girdiği 1.1.2002 tarihine kadar mal ayrılığı, (743 sayılı TKM. m. 170), bu tarihten mal rejiminin sona erdiği boşanma davasının açıldığı tarihe kadar ise TMK.nun 202. maddesine göre yasal edinilmiş mallara katılma rejimine tabidirler.
Dava konusu 178 parsel 21.11.1985 tarihinde davalı adına tescil edilmiştir. Davacı tarafından katkının yapıldığı ve taşınmazın edinildiği tarih itibariyle eşler arasında 743 sayılı MK.nun 170. maddesi uyarınca “mal ayrılığı” rejimi geçerlidir. Eşler arasındaki mal rejimi TMK.nun 225/2. maddesine göre boşanma davasının açıldığı tarih itibariyle sona ermiştir. Dava konusu taşınmazın edinildiği tarihe göre, eşler arasında 743 sayılı MK.nun 170. maddesi hükmü uyarınca mal ayrılığı rejimi geçerli olduğundan uyuşmazlık Borçlar Kanunu’nun genel hükümlerine göre çözüme kavuşturulmalıdır. Bu durumda 1.1.2002 tarihinde yürürlüğe giren 4721 sayılı TMK.nun 178.maddesinde düzenlenen dava zamanaşımına ilişkin düzenleme eldeki davaya uygulanamaz.Taraflar arasındaki uyuşmazlıkta Borçlar Kanununun başka türlü hüküm mevcut olmadığı takdirde TMK. nun 5. maddesi yoluyla her dava için öngörülen 10 yıllık zamanaşımı süresini öngören 125.maddesindeki düzenlemenin uygulanması gerektiği açıktır. Yabancı mahkeme kararının kesinleştiği 26.11.1998 tarihinden davanın açıldığı 19.07.2007 tarihine kadar zamanaşımı süresi dolmamıştır. Mahkemece, iddia ve savunma çerçevesinde tüm taraf delillerinin toplanması ve uyuşmazlığın esası bakımından karar verilmesi gerekirken, dava konusu taşınmazın edinildiğinin ve katkıda bulunulduğunun ileri sürüldüğü tarih itibariyle uyuşmazlığın 1.1.2002 tarihinden önceye ilişkin olduğu gözden kaçırılarak yukarıda yazılı gerekçeyle davanın reddine karar verilmiş olması doğru değildir.
Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile usul ve yasa hükümlerine uygun bulunmayan hükmün HUMK. nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, bozma nedenine göre sair hususların şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve 17,15 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davacıya iadesine 21.09.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.