MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile ihbar tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; davacının davalı şirketin yurtdışı şantiyelerinde sıvacı ustabaşı olarak 1992 - 2010 tarihleri arasında çalıştığını, ücretinin 3.00 USD/saat olduğunu, 3 öğün yemek, barınma ve ısınma gibi gereksinimlerinin davalı işveren tarafından karşılandığını, işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatlarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davanın öncelikle zamanaşımı nedeniyle reddine karar verilmesi gerektiğini, davacının çalışmasının proje bazlı ve dönemsel olduğunu, her projenin bitimi ile iş akdinin kendiliğinden sona erdiğini, kıdem ve ihbar tazminatı hakkı bulunmadığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kabulüne hükmedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı dava dilekçesinde ay ve gün belirtmeksizin 2010 yılında işten çıkarıldığını bildirerek istekte bulunmuş, davalı işveren işyeri dosyası üst yazısında iş akdinin 01/09/2010 tarihinde feshedildiğini açıklamıştır. Davalı tarafından açıklanan bu fesih tarihi davacı tarafından da kabul edilmiş olup, mahkemece hizmet süresi sonunun 21/09/2010 olarak kabul edilerek sonuca gidilesi hatalıdır.
Mahkemece fesih tarihi 01/09/2010 olarak kabul edilmeli ve bu tarihte geçerli olan Türkiye Cumhuriyeti Merkez Bankası efektif satış kuru üzerinden sonuca gidilmelidir.
3-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, giydirilmiş ücrete eklenecek hak ve menfaatlerden doğmaktadır.
Bilirkişi hesap raporunda davacının 3.00 USD/saat ücretiyle çalıştığı kabul edilerek ve bu ücrete bordro esas alınarak eklenen aylık 203,67 USD gıda ve 196,68 barınma miktarı olmak üzere toplam 400,35 USD sosyal yardım eklenerek hesaplama yapılmış, mahkemece bu ücret üzerinden hesaplanan tazminatlar hüküm altına alınmıştır.
Davalı işverence sunulan mesai şeritlerinde günlük mesainin 8 saat olarak belirtilmesi karşısında, hesaba esas alınan saat ücretinin aylık 240 saat ile çarpılması ve işverence sağlandığı anlaşılan gıda ve barınmanın giydirilmiş ücretin hesabında gözetilmesi yerinde ise de, 2007 Mayıs ayından itibaren 2010 Ocak ayına kadar toplam 11 ay bordroda tahakkuku yapılan gıda ödemesinin ortalamasının alınarak, bu ortalama miktarın giydirilmiş ücrete eklenmesi gerekirken son bordroda yer alan 203,67 USD tutarındaki gıda tahakkuku esas alınarak belirlenen ücrete göre hüküm kurulması hatalıdır.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 26/03/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.