Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : CMK 231/11. maddesi uyarınca hükmün açıklanması ile TCK"nın 179/3, 179/2, 62, 53/1, 2, 3. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda TCK’nın 179/3 yollamasıyla 179/2. maddeleri uyarınca 2 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve CMK’nın 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair Dikili Sulh Ceza Mahkemesinin 05/03/2013 tarih ve 2012/435 E. 2013/251 K. Ssayılı kararının 08/04/2013 tarihinde kesinleşmesini müteakip sanığın denetim süresi içinde 08/07/2015 tarihinde kasten yaralama suçunu işlediği ve Dikili Asliye Ceza Mahkemesinin 10/12/2015 tarih ve 2015/736 E. 2015/984 K. sayılı ilamı ile bu suçtan sanığın mahkumiyetine karar verdiği ve hükmün 10/12/2015 tarihinde kesinleştiği, ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca açıklanmasına dair Dikili 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/03/2016 tarih ve 2016/85 E. 2016/270 K. sayılı ilamını kapsayan dosya incelendi;
Dosya içeriğine göre, sanığın sevk ve idaresindeki araçla seyir halinde iken durdurularak yapılan kontrolde 0,79 promil alkollü olduğunun tespit edildiği anlaşılmakla, sanığın tespit edilen alkol promil miktarı itibariyle güvenli sürüş yeteneğini kaybettiğinden ve dolayısıyla atılı trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunun unsurlarının oluştuğundan söz edilemeyeceğinden, sanığın atılı suçtan beraatine karar verilmesi gerekirken, delillerin hatalı değerlendirilmesi sonucu, yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca, hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 15/01/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.