Danıştay 9. Daire 2019/4435 Esas 2022/1932 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2019/4435
Karar No : 2022/1932

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının, temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacı hakkında, akaryakıt alım satım faaliyetinden elde ettiği geliri kayıt ve beyan dışı bıraktığı yolunda düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak 2013 yılı için re'sen tarh edilen bir kat vergi ziyaı cezalı gelir vergisi ile 2013 yılı tüm dönemlere ait bir kat vergi ziyaı cezalı geçici verginin kaldırılması istemine ilişkindir
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla; davacının ticari bir faaliyetle iştigal ettiğine ilişkin davalı idarece yapılmış somut bir tespit olmadığı, sadece akaryakıt alım-satım faaliyetinde bulunan gerçek kişi ve şirketlerden kendi hesabına para transferi yapılmasının davacının anılan gerçek kişi ve şirketlere mal sattığını kabul etmek için yeterli görüldüğü, gerçek kişi ve şirketlerin hesabından davacının hesabına para aktarılması tek başına hayatın olağan akışına göre, anılan şirket ve gerçek kişi arasında mal alım-satım faaliyeti olduğu sonucunu çıkarmaya yeterli olmadığı, idarece bu konuda herhangi başka bir done ortaya konulmadan, davacının gerçek kişilere ve şirketlere mal sattığı kanaatine ulaşılarak, davacı adına yapılan tarhiyatlarda hukuka uygunluk bulunmadığı; geçici vergi aslı yönünden ise, davacı adına düzenlenen vergi/ceza ihbarnamesinde mahsup dönemi geçmiş geçici verginin aslının Gelir Vergisi Kanunu'nun mükerrer 120. maddesi gereğince tahakkuk ettirilmeyeceği, normal vade tarihinden mahsup tarihine kadar geçen süre için sistemde gecikme faizi hesaplanabilmesi için ihbarnamede zorunlu olarak yer verildiğinin belirtilmesi karşısında, davanın açıldığı tarihte geçici vergi aslı ile ilgili olarak ortada dava konusu olabilecek geçici vergi aslı bulunmadığından, geçici vergi aslı hakkında karar verilmesine gerek bulunmadığı gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne, kısmen karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiş ve vergi ziyaı cezalı gelir vergisi ile geçici vergi üzerinden kesilen vergi ziyaı cezası kaldırılmıştır.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının hukuka ve usule uygun olduğu ve davalı idare tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanun'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Davacı hakkında düzenlenen vergi tekniği raporunda yer alan tespitlere göre davacının hesap hareketliliklerinin esas olarak belgesiz akaryakıt ticaretine ilişkin olduğu, bunun aksinin ispatının 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 3. maddesinin hükümleri gereğince davacı tarafa ait olduğu ve aksinin ispatlanamadığı, takdir olunan matrahın yalnız hesap hareketliliklerine dayanmadığı, söz konusu işlemlerin nitelik, sayı ve miktarları ile birlikte karşı taraflarının da dikkate alındığı ve olayın ticari ve teknik icaplar ile ticaret hayatının olağan akışına göre yorumlandığı, rapor doğrultusunda yapılan cezalı tarhiyatda hukuka aykırılık bulunmadığı iddialarıyla kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'İN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Davalının temyiz isteminin reddine,
2.Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle kısmen kabulüne, kısmen karar verilmesine yer olmadığına hükmeden Vergi Mahkemesi kararına yönelik istinaf başvurusunun reddi yolundaki … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın ... Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 23/05/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.