Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b-e, 62, 51/1-3-6-7-8, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusura, suçun sübutuna, katılan vekilinin ise eksik inceleme yapıldığına, ceza miktarına, lehe hükümlerin uygulanmaması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Katılan ...’nın olay tarihinde sanığın idaresindeki minibüs ile...ilinden... Kasabasına gittiği sırada,... Köyü Kavşağını geçtikten sonra minibüsün orta kapısının sanık tarafından açık bırakılması nedeniyle seyir halindeyken minibüsün açık olan kapısından yola düştüğü ve hayati tehlikeye, 2. derece kemik kırığına neden olacak şekilde yaralandığı olayda, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 06.10.2009 gün ve 9/189-220 sayılı kararında da belirtildiği üzere; aracın kapısı açık olarak gidilmesinin yaralanma ve ölümlere yol açabileceğinin sanık tarafından da öngörülmesi gereken bir husus olduğu, buna rağmen hatalı yöntemle ilgili geçmiş deneyimlerinin şanslı sonuçlanması gibi nedenlerle sanığın bu riski göze aldığı anlaşıldığından, olayda bilinçli taksirin unsurlarının gerçekleştiği gözetilmeden, sanık hakkında TCK"nın 22/3. maddesi hükümleri uygulanmayarak eksik ceza tayini,
Kabul ve uygulamaya göre de;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 17/01/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.