MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, dava dilekçesinde özetle; davalı tarafından aleyhine icra takibi başlatıldığını, takibe dayanak kira sözleşmesine taraf olmadığını ve kia borcu bulunmadığını belirterek borçlu olmadığının tespitine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; davanın kabulüne, davacının Antalya 3. İcra Müdürlüğünün 2013/8896 Esas sayılı takip dosyasından dolayı davalıya borçlu olmadığının tespitine, icra tazminatı talebinin ise reddine karar verilmiş hükmün taraflarca temyiz edilmesi üzerine ; Yargıtay 6. hukuk Dairesinin 10/11/2016 tarih ve 2016/8433 E 2016/6607 K sayılı ilamı ile gerekçesiyle bozulmuştur.
Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama neticesinde, görevsizlik kararı verilmiş; görevsizlik kararının kesinleşmesi üzerine, davanın yargılaması Trabzon 2. Sulh Hukuk Mahkemesi tarafından yürütülmüş ve 24/01/2018 tarihli 2017/1423 E. - 2018/106 K. sayılı ilamı ile taraflar arasındaki uyuşmazlık kira ilişkisinden kaynaklanmakla dava, dava tarihinde yürürlükte olan HMK’nın 4/1-a maddesi gereğince görevli mahkemenin Sulh Hukuk Mahkemesi olmadı nedeniyle görevsizlik kararı verilmesi gerektiğinden bozlumuş, bozma sonrası Antalya 1. Asliye Hukuk Mahkemesince bozmaya uyularak görevsizlik kararı verilmiş ve görevsizlik kararı sonrası yargılamaya antalya 2. sulh Hukuk Mahkemesince devam edilerek uyuşmazlık hakkında karar verilmiştir.
6100 sayılı HMK"nın 373/4 maddesi; "Yargıtayın bozma kararı üzerine ilk derece mahkemesince bozmaya uygun olarak karar verildiği takdirde, bu karara karşı temyiz yoluna başvurulabilir." hükmünü,Geçici 3/2 maddesi; "Bölge adliye mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1086 sayılı Kanunun 26/9/2004 tarihli ve 5236 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki 427 ilâ 454 üncü madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunur. Bu kararlara ilişkin dosyalar bölge adliye mahkemelerine gönderilemez." hükmünü içermektedir.
Yukarıda açıklanan yasa maddelerinin düzenleniş amacı, Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce verilen kararlara karşı Yargıtay yoluna başvurulmasını ve karar kesinleşinceye kadar kanun yolu denetiminin Yargıtay tarafından yapılmasını sağlamaktır.
Diğer bir anlatımla, Yargıtay’ın verdiği bozma kararları üzerine verilen kararların tekrar Yargıtay denetiminden geçmesi, başka bir deyişle Yargıtay kararının istinaf yolu ile denetlenmesinin önüne geçilmesi amaçlanmıştır.
Somut uyuşmazlıkta; Antalya 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin kararı hakkında bozma kararı verilmiştir. Bu aşamadan sonra, görevli Antalya 2. Sulh Hukuk Mahkemesi tarafından esasa ilişkin yargılama yapılıp, karar verilmiştir.
Aleyhine kanun yoluna gidilen karar, Antalya 2. Sulh Hukuk Mahkemesinin kararı olup, bu karar ile ilgili olarak Yargıtay’ın bir denetimi söz konusu değildir.
Bu itibarla, 26/12/2018 tarihinde verilen ve daha önce Yargıtay denetiminden geçmeyen kararın kanun yolu denetimi “İstinaf” olup, görevli merciinin Antalya Bölge Adliye Mahkemesi olduğu anlaşıldığından, dosyanın Antalya Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmek üzere ilk derece mahkemesine İADESİNE, 11.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.