Davacı ... tarafından, davalı ... aleyhine 25/01/2012 gününde verilen dilekçe ile haksız eylem nedeniyle kişilik haklarına saldırı nedenine dayalı maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; maddi tazminat davasının feragat nedeniyle reddi ile manevi tazminat davasının kısmen kabulüne dair verilen 30/04/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili ile davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, haksız fiil nedeniyle kişilik haklarına saldırı nedenine dayalı maddi ve manevi zararın giderilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı ile davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalının yapılan toplantıda davacıya ‘’kocama söylersem burayı dağıtır’’ şeklinde tehdit ettiğini, çalıştıkları kurum olan arihli dilekçe ile şikayette bulunduğunu, başka birime tayininin çıkarıldığını, ikamet adresine ters olan bir yer olduğunu ve servis olmadığını, dilekçe nedeniyle idareciliğinin elinden alınarak memur olarak çalıştırıldığını, şef ünvanının alındığını, tacizci yaftasına maruz kaldığını, ailesi ve etrafına durumu anlatmakta zorluk çektiğini, şikayet dilekçesi ve tehdit eylemi nedeniyle kişilik haklarının ihlal edildiğini belirterek maddi ve manevi zararlarının tazminini talep etmiştir.
Davalı, kuruma şikayet dilekçesi verdiğini, yakındığı konuları dilekçesinde açıkladığını, davacının da şikayet dilekçesi verdiğini, idarece yapılan soruşturmada 657 sayılı Yasa gereği yapılacak bir işlem olmadığına dair karar verildiğini, davacının yükselmesini engelleyecek bir durumun olmadığını beyan ederek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, maddi tazminat isteminin feragat nedeniyle reddine, manevi tazminat isteminin ise, davalı tarafından sarfedilen sözlerin basit tehdit niteliğinde olduğu kabul edilerek, kısmen kabulüne karar verilmiştir.
TBK 58. maddesi (818 sayılı BK 49. maddesi) hükmüne göre de kişilik hakları hukuka aykırı olarak saldırıya uğrayan kimse manevi tazminata hükmedilmesini isteyebilir. Hakim manevi tazminatın miktarını tayin ederken saldırı teşkil eden eylem ve olayın özelliği yanında tarafların kusur oranını, sıfatını, işgal ettikleri makamı ve diğer sosyal ve ekonomik durumlarını da dikkate almalıdır. Miktarın belirlenmesinde her olaya göre değişebilecek özel
./..
-2-

hal ve şartların bulunacağı da gözetilerek takdir hakkını etkileyecek nedenleri karar yerinde objektif olarak gösterilmelidir. Çünkü kanunun takdir hakkı verdiği hususlarda hakimin hukuka ve hakkaniyete göre hüküm vereceği Türk Medeni Kanunu’nun 4. maddesinde belirtilmiştir. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır.
Somut olaya gelince; eylemin oluş biçimi, tarafların konumu, olay tarihi, olayın gelişim şekli ve yukarıda belirtilen ilkeler dikkate alındığında, davacı yararına hüküm altına alınan tazminat miktarı fazla olup daha alt düzeyde manevi tazminata karar verilmesi gerekirken yazılı biçimde karar verilmiş olması doğru değildir. Bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) numaralı bentte gösterilen nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA, davacının tüm, davalının diğer temyiz itirazlarının (1) numaralı bentte gösterilen nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 03/07/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.