İstanbul Ceza Kararları - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/9672 Esas 2019/19273 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9672
Karar No: 2019/19273
Karar Tarihi: 22.10.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/9672 Esas 2019/19273 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Asliye Ceza Mahkemesi'nde verilen mahkumiyet hükmü temyiz edilmiştir. Sanık daha önce Tehdit suçundan Mahkemece cezalandırılmıştır, fakat suçun uzlaşmaya dahil edildiği anlaşılmıştır. Ancak sanığın güncel adli sicil kaydına göre başka suçlara ait ilamı vardır, bu sebep ile infaz aşamasında dikkate alınabilecektir. Karar açıklanırken, mükerrir sanık hakkında denetimli serbestlik tedbirine karar verilmemesi kazanılmış hak oluşturmayacağından, hakkında mükerrirlere özgü infaz rejimi uygulanması gerektiği fakat infaz rejiminin ceza infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması gerektiği gözetilmemiştir. Bu nedenle hüküm BOZULMUŞ, ancak yeniden yargılamayı gerektirmediğinden düzeltme yapılmış ve onanmıştır. Kanun maddeleri ise şöyledir: 5237 sayılı TCK'nin 106/1-1. cümlesi, 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkra, 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK’un 321. ve 322. maddeleri.

3. Ceza Dairesi 2019/9672 E. , 2019/19273 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Milas 1.Sulh Ceza Mahkemesi"ne ait 26.02.2009 tarih, 2008/1068 Esas - 2009/288 Karar sayılı ilamına konu suçun 5237 sayılı TCK"nin 106/1-1. cümlesi kapsamında kalan “Tehdit” suçuna ilişkin olduğu, 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre söz konusu suçun uzlaşma kapsamına alınmış olduğu anlaşılsa da güncel adli sicil kaydına göre tekerrüre esas başkaca ilamı bulunan sanık hakkında bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden ve yine Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedenleri yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 17.02.2015 tarih ve 2013/451 Esas - 2015/6 sayılı Kararı gereğince, mükerrir sanık hakkında denetimli serbestlik tedbirine karar verilmemesi kazanılmış hak oluşturmayacağından, hakkında mükerrirlere özgü infaz rejimi uygulanmasına karar verilen sanığın cezasının infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına da karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten, 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden,
1412 sayılı CMUK’un 322. maddesi gereğince, tekerrür hükümlerinin uygulandığı hükmün (7.) paragrafının sonuna “mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine” ibaresinden sonra gelmek üzere “cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.