Mahkemesi :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilâmında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar verilmiştir.
21.6.2016 tarihli hükmün ve süresinden sonra yapılan temyiz isteminin reddine ilişkin 6.2.2018 tarihli ek kararın davalı ... tarafından, yine 21.6.2016 tarihli hüküm ile davalılardan ... İnşaat A.Ş. vekili yönünden verilen temyiz talebinden vazgeçmiş sayılmasına ilişkin 24.09.2018 tarihli ek kararın ise davalılardan ...İnşaat A.Ş. vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Hüküm İş Mahkemesinden verilmiştir. 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun 8. maddesi hükmüne göre, iş mahkemelerinden verilmiş bulunan nihai kararların 8 gün içinde temyiz olunması gerekir.
21.6.2016 tarihli mahkeme hükmünün 20.12.2016 tarihinde davalı ... ...’ya usulünce tebliğ edilmiş olduğu, davalı ...’nın temyizinin ise 14.11.2017 tarihinde gerçekleştiği, bunun üzerine Mahkemece 06.02.2018 tarihli Ek karar ile temyiz isteminin reddine karar verildiği anlaşılmaktadır.
Şu duruma göre mevcut dava dosyasında, 8 günlük temyiz süresi geçtiğinden 01.06.1990 gün ve 1989/3 E. - 1990/4 K. sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu Kararı da gözönünde tutularak davalı ... Çubukçu’nun yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun “temyiz talebinin reddine” ilişkin ek kararının ONANMASINA,
Öte yandan davalı ... İnş. A.Ş. tarafından maktu harç yatırılmak suretiyle temyiz edilen hüküm, incelenmesi için Dairemize gönderilmiş, Dairemizin 17.04.2018 günlü kararıyla nisbi harç yatırılmak suretiyle harcın ikmal edilmesi için kararımızda belirtilen şekilde işlem yapılmak üzere dosya mahalline geri çevrilmiş, Mahkeme tarafından geri çevirme kararı davalı ...Ş.’ye 17.08.2018 günü tebliğ edilerek zarf üzerine not düşülmek suretiyle 2 hafta içerisinde eksik harcın ikmal edilmesi istenilmiş, davalının verilen süre içerisinde harcı ikmal etmemesi üzerine Mahkemece 24.09.2018 tarihli ek kararla “temyiz talebinden vazgeçmiş sayılmasına” dair karar verilerek davalıya 09.10.2018 günü tebliğ edilmiş, davalı ek kararı temyiz etmiştir.
6100 sayılı HMK nın Harç ve giderlerin yatırılması başlıklı 344. maddesi; “İstinaf dilekçesi verilirken, istinaf kanun yoluna başvuru için gerekli harçlar ve tebliğ giderleri de dâhil olmak üzere tüm giderler ödenir. Bunların hiç ödenmediği veya eksik ödenmiş olduğu sonradan anlaşılırsa, kararı veren mahkeme tarafından verilecek bir haftalık kesin süre içinde tamamlanması, aksi hâlde başvurudan vazgeçmiş sayılacağı hususu başvurana yazılı olarak bildirilir. Verilen kesin süre içinde harç ve giderler tamamlanmadığı takdirde, mahkeme başvurunun yapılmamış sayılmasına karar verir. Bu karara karşı istinaf yoluna başvurulması hâlinde, 346 ncı maddenin ikinci fıkrası hükmü kıyas yoluyla uygulanır.” 366. maddesi ise; Bu Kanunun istinaf yolu ile ilgili 343 ilâ 349 ve 352 nci maddeleri hükümleri, temyizde de kıyas yoluyla uygulanır. Hükümlerini amirdir.Bu açık ifadeden de anlaşılacağı üzere hakim tarafından “temyiz harç ve giderlerinin tamamlanması için bir haftalık kesin süre” verilmesi ve ayrıca yazılı olarak “aksi halde temyizden vazgeçmiş sayılacağı hususu” nun bildirilmesi gerekmektedir. Şayet, bu süre, yasada belirtilen usule uyulmadan ve yazılıp altı hakimce imzalanmadan verilmiş; eş söyleyişle, hakim tarafından usulünce verilmemişse geçerli bir bildirimin yapıldığından söz etmeye olanak yoktur. Mahkeme yazı işleri müdürünün veya kalemin temyiz harcı veya giderini tamamlanması için temyiz edene süre vermesi usule aykırıdır ve mahkeme yazı işleri müdürünün veya kaleminin vermiş olduğu süre üzerine temyiz harcını veya giderini ödememiş olan taraf, temyiz talebinden vazgeçmiş sayılamaz.
Nitekim Hukuk Genel Kurulu’nun 22.07.2009 gün ve 2009/18-348 Esas sayılı kararında da bu husus açıkça ifade edilmiştir. İlgili kararda “Yargıtay’ın kararlılık kazanmış uygulamasına göre, 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 434/3. maddesi çerçevesinde hakim kararı ile eksik harç ve giderlerin tamamlanması istemiyle ayrıca, bir muhtıra düzenlenmeli ve bu muhtırada, yapılması gereken işlemin ne olduğu açıkça ve ilgili tarafın yanılmasına neden olmayacak biçimde gösterilmeli; buna yönelik olarak da ikmal edilecek harç ya da giderin miktarı ve yatırılma merci ve süresi, bunun yapılmamasının sonuçları net biçimde açıklanmalıdır. Bu husus Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 01.10.1969 gün ve 1969/2-417-719 sayılı kararında açıkça vurgulanmış; daha sonra verilen kararlarda kararlılıkla bu uygulama sürdürülmüştür (Hukuk Genel Kurulunun 19.02.1997 gün ve 1996/2-897 E. - 1997/86 K.; 13.04.2005 gün ve 2005/12-237 E. - 248 K.; 30.11.2005 gün ve 2005/5-634 esas-2005/680 k.; 09.05.2007 gün ve 2007/12-178 E.-249 K. sayılı Kararları). Nitekim doktrinde de aynı görüş benimsenmiştir(Prof. Dr. Baki Kuru, Hukuk Muhakemeleri Usulü, 6. Bası, Cilt 5, Sayfa 4587 vd.).
Somut olayda; tebligat üzerine yazılan ve hâkimin sicil numarası, imzası ve mahkeme mührünü taşımayan açıklamalar, yasanın aradığı yönteme uygun kabul edilemeyeceği gibi, hâkim tarafından verildiğinin kabulüne de olanak yoktur. Bu bakımdan hukuki sonuç doğuracak nitelikte de değildir. Mahkemenin, hâkim tarafından verilmiş; usulüne uygun bir kararı ve tebligatı bulunmadığından; eksik içerikli ve hakim imzasından yoksun bildirimin hukuken geçerli kabul edilmesi mümkün olmadığı gibi; usule aykırı ve geçersiz bu belgelerin hak kaybına yol açacak şekilde sonuç doğurması da kabul edilemez. Dolayısıyla, bu tebligat anılan Kanun hükmüne uygun olmadığından, gerekleri süresi içerisinde yerine getirilmiş olmasa dahi, buna dayanılarak temyiz eden vekilinin hükmü temyizden vazgeçmiş sayılmasına olanak yoktur. Bu nedenle davalı ....’ye usulüne uygun muhtıra gönderilerek geri çevirme kararında belirtilen prosedür işletilmelidir. Tüm bu bilgiler ışığında HMK’ nun 344. maddesinde, “hükmün temyiz edilmemiş sayılmasının koşulu olarak düzenlenen halin” somut olayda gerçekleşmediği anlaşıldığından, Mahkemenin temyiz isteminin reddine ilişkin 24.09.2018 tarihli ek kararının BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalılardan ...İnş. A.Ş."ne iadesine, 25/02/2019 günü oybirliği ile karar verildi.