Adana Ceza Kararları - Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/2182 Esas 2019/7237 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2182
Karar No: 2019/7237

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/2182 Esas 2019/7237 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

İzmir 37. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından yapılan incelemelerde, sanık hakkında daha önce aynı suçtan dolayı açılmış bir dava nedeniyle verilmiş bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı tespit edildi. Bu nedenle sanık hakkında doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmış ve bu tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal ettiği gerekçesiyle yargılamaya devam edilerek mahkumiyet kararı verildi. Mahkeme kararında, Anayasa Mahkemesinin kararı gözetilerek sanık hakkında TCK'nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür. Kararda, 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, tekerrüre esas alınan Yalova 2. Asliye Ceza Mahkemesi kararında meydana gelen maddi hatanın düzeltilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri: 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi, TCK'nın 191. maddesi, Anayasa Mahkemesinin kararı (2014/140 esas, 2015/85 sayılı karar), TCK'nın 53. maddesi.

10. Ceza Dairesi 2019/2182 E. , 2019/7237 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : İZMİR 37. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve bu tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
Tekerrüre esas alınan Yalova 2. Asliye Ceza Mahkemesi kararının esas numarası 2009/192 ve kesinleşme tarihi 15/05/2009 olduğu halde hükümde esas numarasının 2009/102, kesinleşme tarihinin 14/11/2012 olarak yazılması, mahkeme tarafından düzeltilmesi mümkün maddi hata olarak kabul edilmiştir.
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 13.11.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.