MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ...(Kapatılan) 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 14/12/2015 tarih ve 2013/365-2015/130 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; davalı adına tescilli 2006/58754 sayılı “gezer” ibareli, 195197 sayılı “gezer” ibareli, 2003/14011 sayılı “gezer anti bakteriyel” ibareli, 205475 sayılı “gezer” ibareli, 210130 sayılı “gezer” ibareli, 2006/58756 sayılı “gezerdenim” ibareli, 2004/17049 sayılı “GZR” ibareli, 2006/59007 sayılı “gzr” ibareli, 2002/34251 sayılı “gzr” ibareli, 2001/12561 sayılı “gezmeyi seviyorum gezer” ibareli, 2007/21773 sayılı “gezeroğlu” ibareli markaların 25. sınıftaki “ayakkabı ve terlik” emtiası dışında kalan tüm mal ve hizmetlerde hiç kullanılmadığını ileri sürerek anılan markaların 556 sayılı KHK’nın 14. ve 42. maddeleri gereğince hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının müvekkilinin ticari itibarını zedeleme ve tanınmış markasını sulandırma kastıyla hükümsüzlük talep ettiğini, davacının dava açmakta hukuki menfaati bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; kullanmama olgusunun olumsuz bir durum olup, ispatının güç olması sebebiyle marka sahibinin markayı kullandığını ispat etmesi gerektiği, dava konusu markaların ciddi şekilde kullanıldığına ilişkin delillerin dosyaya sunulmadığı, davalı adına tescilli bazı markaların 25. sınıf dışında kalan mal ve hizmetlerde kullanılmadığının tespit edildiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile davalı adına tescilli 58754, 195197, 20547, 210130, 2006/14011, 2004/17049, 2006/59007, 2002/34251 sayılı markaların kullanmama nedeniyle kısmen hükümsüzlüğüne, diğer markalar yönünden hükümsüzlük talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1- Dava, kullanmama nedenine dayalı markanın hükümsüzlüğü istemine ilişkin olup, mahkemece, yazılı şekilde, 556 sayılı KHK’nın 42/1-c maddesinin Anayasa Mahkemesi"nin 09.04.2014 gün ve 2013/147 esas ve 2014/75 karar sayılı kararı ile iptal edildiği gözetilmeksizin davalı adına tescilli dava konusu bazı markaların kullanmama nedeniyle hükümsüzlüğüne karar verilmiştir. Ancak, karar tarihinden sonra 06.01.2017 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi’nin 14.12.2016 gün ve 2016/148 esas ve 2016/189 karar sayılı kararı ile 556 sayılı KHK’nın 14. maddesinin de iptaline karar verilmiştir. Bu durumda, Anayasa Mahkemesi"nin anılan iptal kararları değerlendirilerek sonucuna göre bir karar verilmesi gerektiğinden kararın bozulması gerekmiştir.
2- Bozma sebep ve şekline göre, davalı vekilinin temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle hükmün resen BOZULMASINA, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 08/01/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.