MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Sanığın atılı suçlardan mahkumiyetine dair Şanlıurfa 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 09.11.2018 gün ve 2018/312 Esas, 2018/880 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddi Hizmetler Bakanlığı vekili

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
5271 sayılı CMK"nın 288 ve 294. maddelerinde yer alan düzenlemeler nazara alınıp, aynı Kanunun 289. maddesinde sayılan kesin hukuka aykırılık halleri ile sanık müdafisi ve katılan Bakanlık vekilinin temyiz dilekçelerinde belirttikleri nedenler de gözetilerek yapılan değerlendirmede, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından gerçekleştirilen inceleme neticesinde vaki istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddine dair kurulan hükme yönelik temyiz sebepleri yerinde görülmediğinden, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz istemlerinin 5271 sayılı CMK"nın 302/1. madde ve fıkrası gereğince esastan reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiri ile anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanığın, olay günü on beş yaşından küçük mağdureyi inşaatın içerisine sokmasının ardından yere itekleyerek cinsel istismarda bulunduğu olayda ilk derece mahkemesince eylemin cebir kullanmak suretiyle gerçekleştirildiği nazara alınarak sanığın cezasında 5237 sayılı TCK"nın 103/4. maddesi ile artırım yapılması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi karşısında, anılan hükme yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine düzeltilerek esastan reddedilmesi,
Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim edilen iddianamede sanığın 5237 sayılı TCK"nın 103/1-birinci cümlesi ve ilk derece mahkemesinde verilen esas hakkındaki mütalaada aynı Kanunun 103/1-birinci cümle, 103/2. maddeleri gereğince cezalandırılması talep edildiği halde, mahkemece aynı Kanunun 103/1-birinci maddesinin üçüncü cümlesinin uygulanmasına yönelik usulüne uygun ek savunma hakkı verilmeden 5271 sayılı CMK"nın 226. maddesine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması karşısında, anılan hükme yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine düzeltilerek esastan reddine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin 13.05.2019 gün ve 2019/464 Esas, 2019/481 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK"nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesine gönderilmesine, 10.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.