MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Öldürmeye teşebbüs
HÜKÜM : TCK"nun 81, 35, 62. ve 53. maddeleri uyarınca 10 yıl 10 ay hapis cezası.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Adli emanetin 2014/1568 ve 2014/1891 sırasına kayıtlı suç eşyaları hakkında herhangi bir karar verilmemiş ise de, mahal mahkemesince her zaman bu konuda hüküm kurulması mümkün görülmüştür.
Sanık müdafiinin yasal süreden sonra olan duruşmalı inceleme isteminin CMUK’nun 318. maddesi uyarınca reddine karar verilmiştir.
Katılan ...’in, 6136 sayılı Yasaya Aykırılık suçundan kurulan hükmü temyize yetkisi bulunmadığından, katılanın bu suçtan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin CMUK"nun 317. maddesi uyarınca reddine karar verilmiştir.
Sanık ... hakkında 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçundan dolayı 5271 sayılı CMK"nun 231/5. maddesi uyarınca verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar aynı Kanunun 231/12. maddesi uyarınca, itiraz yasa yoluna tabi olduğundan mahallinde değerlendirilmek üzere inceleme dışı bırakılmıştır.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ...’ın mağdur ...’e yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçun niteliği tayin ve cezayı azaltıcı takdiri indirim sebeplerinin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş, verilen hükümde bozma nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmediğinden sanık ve müdafiinin TCK"nun 25. ve 27. maddelerinin şartlarının oluştuğuna, katılanın cezanın az olduğuna yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
1-Mahkemenin gerekçe kısmında haksız tahrikin uygulanmaması nedeni olarak
“Söz konusu tartışma da haksız hareketi kimin başlattığına dair delil bulunmamaktadır” şeklinde belirttiği, bu durumun dairemizin yerleşik uygulamalarına göre asgari oranda haksız tahrik indirimi uygulanmasını gerektirdiğinden hüküm ile gerekçe arasında çelişki oluşturması,
2-Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi gereğince, 5271 sayılı CMK"nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi,
3-24.11.2015 tarihli Resmi Gazetede yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı Kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin iptal edilen bölümlerinin değerlendirilmesi zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak BOZULMASINA, 04/10/2017 gününde oybirliği ile karar verildi.