Ankara Kira Kararları - Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/8345 Esas 2019/22164 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/8345
Karar No: 2019/22164
Karar Tarihi: 02.12.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/8345 Esas 2019/22164 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

İş Mahkemesi'nde görülen bir alacak davasında, davacı miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararların temyiz edilemeyeceği yönünde bir karar almıştır. Davacı, işçilik alacaklarının tahsili için dava açmış ve mahkeme bir kısım işçilik alacağının hüküm altına alınmasına karar vermiştir. Ancak Daire tarafından fazla çalışma ve izin alacağı yönünden karar bozulmuştur. Bozma sonrasında ise temyiz kesinlik sınırı belirlenirken, bozma kararı kapsamı dışında kalan alacaklara dair hüküm kısmı dikkate alınmamıştır. Bu nedenle davalı vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir. Kanun maddelerine gelince, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmaya devam edilen mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427 ve 432. maddeleri gereğince temyiz edilemez kararların kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir.

22. Hukuk Dairesi 2019/8345 E. , 2019/22164 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir.
Davacı eldeki alacak davası ile; bir kısım işçilik alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece, 19.11.2015 tarihli kararla, bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasına karar verilmiştir.
Mahkemenin 19.11.2015 tarihli kararı, Dairemizin 04.12.2018 tarihli ilamıyla, fazla çalışma ve izin alacağı yönünden bozulmuştur. Diğer alacak talepleri yönünden bir bozma sebebi yapılmadığından, hükmün bu kısmı kesinleşmiştir.
Mahkemece, bozma sonrasında izin alacağı talebi reddedilmiş, davacının 190,48 TL fazla çalışma alacağının bulunduğu kabul edilerek hüküm kurulmuş; diğer alacak talepleri hakkında ise bozmadan önceki karar gibi hüküm sonucu tesis edilmiştir. Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Bozmadan sonra tesis edilen mahkeme kararında, temyiz kesinlik sınırının belirlenmesinde, bozma kararı kapsamı dışında kalan alacaklara dair hüküm kısmının dikkate alınmaması gereklidir. Şu halde, dosya içeriğine göre, Dairemizin 04.12.2018 tarihli bozma kararı kapsamında bulunan fazla çalışma ve izin alacağı bakımından hüküm altına alınan toplam miktarın karar tarihi itibari ile temyiz kesinlik sınırı olan 3.200,00 TL kapsamında kaldığı anlaşılmakla, davalı vekilinin temyiz isteminin, 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda yazılı sebepten, davalı vekilinin temyiz isteminin 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca REDDİNE, peşin alınan temyiz karar harcının talep halinde ilgiliye iadesine, 02.12.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.