MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının 12.03.2009-10.11.2014 tarihleri arasında davalıya ait işyerinde hasta bakıcı olarak çalıştığını ileri sürerek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti, genel tatil ücreti ve yıllık izin ücreti alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının iş sözleşmesinin haklı sebeple feshedildiğini savunarak haksız davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Mahkemece bilirkişi raporuna itibar edilerek raporda hesaplanan fazla çalışma ücreti hüküm altına alınmıştır. Hükme esas alınan raporda, haftalık mesai çizelgesi bulunan dönemler yönünden bu kayıtlara göre, bulunmayan dönemler yönünden ise tanık anlatımlarına göre fazla çalışma ücreti hesaplanmıştır. Yargılama sırasında dinlenen davacı tanıkları esasen 08.00-18.00 ve 18.00-08.00 saatleri arasında iki vardiya halinde çalıştıklarını, genelde haftada 5 gün çalışıldığını ve vardiyaların haftalık olarak değiştiğini ifade etmiştir. Bilirkişi raporunda ise tanıkların davacının ayda veya haftada ortalama kaç nöbet tuttuğu konusunda beyanları bulunmadığı, bu hususun açıklattırılmasının takdire bırakıldığı, çizelgelere göre davacının ortalama ayda (18.00-08.00 saatleri arasında) 8 nöbet tuttuğunun kabul edildiği bildirilerek, sonuç olarak davacının (4,5 saat x8 =) aylık 36 saat fazla çalışma yaptığı belirlenmiştir. Kayıt bulunmayan dönem yönünden kayıtlara göre fazla çalışma ücreti hesaplanması yerinde ise de, kayıt bulunmayan dönem yönünden davacının çalışma düzeni açıklığa kavuşturulmadan sonuca gidilmesi yerinde görülmemiştir. Raporda nöbet olarak belirlenen çalışmaların, tanıklarca ifade edilen iki vardiyadan birisi olduğu anlaşılmaktadır. Tanıklar, haftada 4 ila 6 gün arasında çalışıldığını bildirmiş ise de, hangi vardiyada kaç gün çalışıldığına yönelik açık bir beyanları olmamıştır. Buna göre, davacının haftalık değişen vardiya düzeninde çalıştığı kabul edilirse, 08.00-18.00 saatleri arasında 5 gün çalışılan haftalarda haftalık fazla çalışma süresi 45 saati geçmemektedir. Ancak, 18.00-08.00 vardiyası yönünden davacının çalışma düzeninin bir gün çalışma bir gün dinlenme şeklinde olup olmadığı, davacının haftada kaç gün çalıştığı gibi hususlar netleştirilmeden, farazi şekilde aylık olarak 8 gün (günde 4,5 saat) fazla çalışma yapıldığının belirlenmesi hatalıdır.
3-Davacı dava dilekçesinde 10/11/2014 tarihine kadar işyerinde çalıştığını bildirdiği halde, hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının dava tarihini de aşacak şekilde, 26/11/2014 tarihine kadar çalıştığı kabul edilmiştir. Çalışma süresinin belirlenmesinde talebin aşılması hatalıdır. Mahkemece talep aşımı yapılarak tespit edilen çalışma süresine isabet eden alacakların hüküm altına alınması yerinde değildir. Kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 03.12.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.