5411 sayılı Bankacılık Kanunu’na muhalefet suçundan Malatya Cumhuriyet Başsavcılığının 2018/8833 sayılı soruşturma dosyası kapsamında, Türkiye Finans Katılım Bankası A.Ş."nin Genel Merkezinde bulunan ilgili bankanın Malatya Şubesinin 23/11/2017 tarihli ve 13:00 ile 15:00 saatleri arasındaki kamera görüntülerine 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 127. maddesi gereğince el konulması talebinin reddine ilişkin Malatya 2. Sulh Ceza Hakimliğinin 15/04/2019 tarihli ve 2019/1430 değişik iş sayılı kararına karşı yapılan itirazın reddine dair Malatya 1. Sulh Ceza Hakimliğinin 16/04/2019 tarihli ve 2019/1588 değişik iş sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 19/11/2019 gün ve 94660652-105-44-12344-2019-Kyb sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekinde bulunan dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 27/11/2019 gün ve 2019/116417 sayılı ihbarnamesi ile Daireye verilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, müşteki ..."nun Türkiye Finans Bankası Malatya Şubesinde TL ve Dolar hesabının bulunduğu, Elazığda bulunan kızına TL hesabından para gönderdiği, akabinde kızının Dolar hesabına para gönderdiği, hesap hareketlerinin kontrolünde hesabında 5031 Dolar olması gerekirken 3031 dolar olduğunu görmesi nedeniyle ilgililer hakkında şikayetçi olması üzerine başlatılan soruşturma kapsamında, ilgili bankanın Malatya Şubesinin 23/11/2017 tarihli ve 13:00 ile 15:00 saatleri arasındaki kamera görüntülerine 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 127. maddesi gereğince el konulması talebinde bulunulduğu, ancak Malatya 2. Sulh Ceza Hakimliğince "dosya kapsamında el konulan veya el konulması talep edilen suç eşyasının ne zaman el konulduğuna dair herhangi bir bilgi ve belgenin bulunmadığı" gerekçesiyle talebin reddine karar verilmiş ise de;
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 123. maddesinde yer alan "(1) İspat aracı olarak yararlı görülen ya da eşya veya kazanç müsaderesinin konusunu oluşturan malvarlığı değerleri, muhafaza altına alınır.(2) Yanında bulunduran kişinin rızasıyla teslim etmediği bu tür eşyaya elkonulabilir." ve 127. maddesinde yer alan "(1)Hâkim kararı üzerine veya gecikmesinde sakınca bulunan hâllerde Cumhuriyet savcısının, Cumhuriyet savcısına ulaşılamadığı hallerde ise kolluk amirinin yazılı emri ile kolluk görevlileri, elkoyma işlemini gerçekleştirebilir. (2)Kolluk görevlisinin açık kimliği, elkoyma işlemine ilişkin tutanağa geçirilir. (3)Hâkim kararı olmaksızın yapılan elkoyma işlemi, yirmidört saat içinde görevli hâkimin onayına sunulur." şeklindeki düzenlemeler karşısında, ispat aracı olarak yararlı görülen ve gerçeğin ortaya çıkarılması için gerekli olduğu anlaşılan kamera görüntülerinin incelenmek üzere el konulmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, talebin kabulüne karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla, gereği görüşülüp düşünüldü;
Kanun yararına bozma isteminin konusuna, koruma tedbiri istenilen soruşturmanın yürütüldüğü suçun niteliğine, Yargıtay Kanunu"nun 14. maddesine ve Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 30/01/2019 ve 2019/1 sayılı iş bölümüne dair kararına göre, koruma tedbiri talebine esas teşkil eden 5411 sayılı Kanun’un 160. maddesinde düzenlenen suçun temyiz inceleme görevi Yargıtay Yüksek (7). Ceza Dairesine ait bulunduğundan Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın anılan Daireye GÖNDERİLMESİNE, 10/03/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.