
Esas No: 2016/25281
Karar No: 2019/22779
Karar Tarihi: 10.12.2019
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/25281 Esas 2019/22779 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının iş sözleşmesinin işverence haksız feshedildiğini belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iddialarının asılsız olduğunu savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Davacıya ait banka hesabına dava açıldıktan sonra işverence 329.17 TL ödemenin yıllık izin ücreti adı altında ödendiği sabittir. İşveren bilirkişi raporuna itiraz dilekçesinde ödemenin dikkate alınmasını talep etmişse de ödemenin mahsup edilmediği anlaşılmaktadır. Ödemenin dava açıldıktan sonra yapıldığı; dava açıldıktan sonra yapılan yıllık izin ücreti ödemesi nedeniyle talep edilen alacağın ödenen miktar bakımından konusuz kaldığı anlaşılmaktadır. Mahkemece yıllık izin alacağı yönünden ödeme nedeniyle 329.17 TL lık kısım için karar verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerekirken; ödeme dikkate alınmayarak hüküm kurulması hatalı olup bozma nedeni ise de bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, temyiz olunan kararın 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle hüküm fıkrasının “672,42 TL brüt yıllık izin alacağının temerrüt tarihi olan 25/06/2013 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine”, bendinin hükümden tamamen çıkartılarak yerine “672,42 TL brüt yıllık izin alacağının 329.17 TL sının dava açıldıktan sonra ödendiği anlaşılmakla bu miktar için karar verilmesine yer olmadığına, bakiye 343.25 TL sının temerrüt tarihi olan 25/06/2013 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine” ibaresinin yazılmasına, hükmün bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 10.12.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.