MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada ... Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 14/03/2016 tarih ve 2015/233-2016/211 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı, davalı bankadan işlettiği tekel bayii için elektronik yazar kasa aldığını, davalının 09.09.2013 tarihinde cari hesabından bilgisi dışında 1.642,14 TL çektiğini öğrendiğini, aylık 2.000,00 TL"nin üzerinde para kullandığı müddetçe davalı bankanın kendisinden ücret almayacağını bildirdiğini, alınan ücretin iadesini istediğini, ancak iade edilmediğini, savcılığa şikayetçi olduğunu ileri sürerek, 1.642,14 TL maddi, 2.000,00 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren yasal faiziyle tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacı ile üye işyeri sözleşmesinin akdedildiğini, bu sözleşmeye göre davacıya pos cihazı bağlandığını, tahsil edilen 1.642,14 TL"nin bu cihazın bedeli olduğunu, sözleşmenin 3.1. maddesine göre üye işyerinin sözkonusu cihazlara ilişkin prim ödemeleri dahil her türlü masrafı ödeyeceğini taahhüt ettiğini, pos cihazının fatura karşılığı davacıya teslim edildiğini, davalı bankanın kusuru olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, taraflar arasındaki üye işyeri sözleşmesinin 3.1. maddesine göre pos cihazının tüm masraflarından davacının sorumlu olacağının kararlaştırıldığı, sözleşme uyarınca davacıya pos cihazı verildiği, buna ilişkin bedelin davacıdan tahsil edildiği, her ne kadar davacı aylık 2.000,00 TL"nin üzerinde para kullandığı müddetçe davalı bankanın kendisinden ücret almayacağını iddia etmişse de taraflar arasındaki sözleşmede bu hususta herhangi bir hüküm bulunmadığı, davalı bankanın tahsil ettiği pos cihazı bedelinin yerinde olduğu, manevi tazminat şartlarının oluşmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacının tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacının bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 6,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 22/01/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.