MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 10.04.2012 tarihinden itibaren davalı şirkete ait olan Hastanede güvenlik görevlisi olarak çalıştığını, 10.04.2014 tarihine kadar çalışmaya devam ettiğini, hastanenin kapanmasından sonra yaklaşık iki ay kadar daha güvenlik hizmeti verdiğini, ancak sonrasında davalı tarafça iş sözleşmesinin feshedildiğini, iş sözleşmesinin feshedilmesinden önce 7-8 ay ücretin eksik ödendiğini, üç güvenlik görevlisi olarak işyerinde çalıştıklarını, günde 12 saat ve daha fazla olmak üzere iki gün gündüz, iki gün gece, iki gün izinli olarak dönüşümlü çalıştıklarını, resmi ve dini bayramlarda da çalışmaya devam ettiğini, hak kazandığı ücret alacaklarının müvekkiline ödenmediğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı tarafça süresi içerisinde cevap dilekçesi ibraz edilmemiş, davalı vekili yargılama aşamasındaki beyanlarında davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanılan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içerisinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, belgelere ve tüm dosya kapsamına ve özellikle temyiz nednelerine göre; davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık konusu davacının fazla mesai yapıp yapmadığı ve fazla mesai süresinin hesaplanması noktasındadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir. Bordrolarda tahakkuk bulunmasına rağmen bordroların imzasız olması halinde ise, varsa ilgili dönem banka ve tüm ödeme kayıtları celp edilmeli ve ödendiği tespit edilen miktarlar yapılan hesaplamadan mahsup edilmelidir.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Fazla çalışmanın belirlenmesinde 4857 sayılı İş Kanunu"nun 68. maddesi uyarınca ara dinlenme sürelerinin dikkate alınması gerekir.
Somut uyuşmazlıkta, davacı dava dilekçesinde, üç güvenlik görevlisi olarak işyerinde çalıştıklarını, günde 12 saat ve daha fazla olmak üzere iki gün gündüz, iki gün gece, iki gün izinli olarak dönüşümlü çalıştıklarını fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini ileri sürmüştür. Mahkemece, hükme esas bilirkişi raporunda, dinlenen tanık beyanlarına göre, davacının davalıya ait işyerinde iki gün gündüz, iki gün gece, iki gün izinli olarak dönüşümlü olarak 09.00-17.00, 17.00-09.00 saatleri arasında çalıştığı, bu çalışma sistemine göre davacının bir hafta üç gün gündüz, iki gün gece vardiyasında çalışırken, takip eden haftada iki gün gündüz, üç gün gece çalıştığını, buna göre her durumda haftada beş gün 12’şer saat ve günde 1,5 saat ara dinlenmenin mahsubu ile günde 10,5 saat çalıştığı, haftalık 52,5 saat çalıştığını, haftalık 7,5 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek fazla çalışma ücreti alacağı hesaplanmıştır. Her ne kadar davacı tanıklarından biri dinlendiği tarihte husumetli olup onun beyanına göre bu çalışma sistemi kabul edilmiş ise de, davalı vekili ve diğer davacı tanığınca işyerinde vardiyalı çalışma olduğu hususu doğrulanmış olup; vardiyalı çalışma yapılan işin niteliği ve hayatın olağan akışına uygundur. Üstelik davalı tarafça yalnızca işyerinde vardiyalı çalışma bulunduğu belirtilmiş olup; kabul edilen çalışma sisteminin aksini ispatlayacak delil sunulmadığı gibi vardiya sistemi ve çalışma saatlerine ilişkin açıklamada dahi bulunulmamış, tanık dinlettirilmemiştir. Ancak davalıya ait işyerinde iki gün gündüz, iki gün gece, iki gün izinli olarak dönüşümlü olarak 09.00-17.00, 17.00-09.00 saatleri arasında vardiyalı çalışıldığı kabulü yerinde ise de, bu çalışma sistemine göre fazla çalışma süresinin hatalı hesaplandığı anlaşılmaktadır. Zira sabit olan çalışma sistemine göre davacının, aylık döngüler halinde günde 12 saat olmak üzere, ilk hafta üç gün gündüz, iki gün gece, ikinci hafta üç gün gündüz iki gün gece, üçüncü hafta iki gün gündüz, iki gün gece, dördünü hafta da iki gündüz iki gün gece çalıştığı anlaşılmaktadır. Fazla çalışma süresinin bu döngüye göre hesaplanması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 11.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.