MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Silahla tehdit, kasten yaralama, 6136 sayılı Kanun"a muhalefet
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Katılan sanık ..."nin 12.11.2015 havale tarihli temyiz dilekçesi içeriğinden, sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmünü "katılan" sıfatıyla, kendisi hakkında silahla tehdit ve 6136 sayılı Kanun"a muhalefet suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerini "sanık" sıfatıyla temyiz ettiği; katılan sanık ... müdafiinin 08.10.2015 havale tarihli süre tutum dilekçesi içeriğinden ise, sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmünü "sanık müdafii" sıfatıyla temyiz ettiği, "katılan vekili" sıfatıyla temyiz isteminde bulunmadığı anlaşılmakla, bu kapsamda yapılan temyiz incelemesinde;
1) Sanık ... hakkında silahla tehdit ve 6136 sayılı Kanun"a muhalefet suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine ilişkin temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Karşılıklı tartışma ve akabinde kavga şeklinde gerçekleşen olayda, olayın başlangıcı konusunda tarafların farklı beyanlarının bulunması ve tarafsız tanık anlatımının bulunmaması karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 Karar sayılı kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu ceza dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı kesin olarak belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin sanık ... lehine silahla tehdit suçundan kurulan hükümde, 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik indiriminin asgari oranda uygulanmasını gerektirdiği gözetilmeksizin, TCK"nin 3. maddesinde belirtilen orantılılık ilkesine aykırı olacak şekilde, (1/2) oranında indirim uygulanması suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından ve yine silahla tehdit ve 6136 sayılı Kanun"a muhalefet suçlarından verilen hapis cezaları hakkında; Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2) Sanık ... hakkında katılan ..."ye yönelik kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
a) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 tarih ve 2015/1167 Esas ve 2017/247 Karar sayılı kararı uyarınca sanık hakkında düzenlenen iddianamede sevk maddeleri arasında 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesi gösterilmediği halde, sanığa ek savunma hakkı verilmeden uygulama yapılması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine muhalefet edilmesi,
b) Karşılıklı tartışma ve akabinde kavga şeklinde gerçekleşen olayda, olayın başlangıcı konusunda tarafların farklı beyanlarının bulunması ve tarafsız tanık anlatımının bulunmaması karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 Karar sayılı kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu ceza dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı kesin olarak belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik indiriminin asgari oranda uygulanmasını gerektirdiğinin gözetilmemesi,
c) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin ve katılanın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerden dolayı 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 25.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.