....

Taraflar arasında görülen davada .... 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 26/01/2016 tarih ve 2015/958-2016/106 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin davalı bankadan 03/03/2009 tarihinde kredi kullandığını, kredinin kullanımı sırasında müvekkilinden haksız olarak 16.050,00 TL komisyon tahsil edildiğini yapılan işlemin hukuka aykırı olduğunu ileri sürerek 16.050,00 TL’nin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; davacının müvekkili bankadan ticari kredi kullandığını, ticari kredi ödeme planında 16.050,00 TL komisyon alınacağının yazılı olduğunu, bu nedenle açılan davanın haksız olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; dava konusu kredinin ticari kredi olduğunun davalı tarafından ispatlanamadığı, bu nedenle davacı ile davalı arasındaki sözleşmenin tüketici kredisi olduğunun kabulü gerektiği, davacıdan toplam 16.050,00 TL komisyon adı altında kesinti yapılmış olduğu, sözleşmedeki komisyon alınabileceğine dair maddenin haksız şart niteliğinde olduğu, bu nedenle yapılan tahsilatın haksız olduğu gerekçesi ile davanın kabulü ile 16.050,00 TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1- Dava, davalı banka tarafından davacıya kullandırılan kredi nedeniyle proje komisyonu adı altında tahsil edilen ücretin iadesi istemine ilişkin olup, mahkemece, yazılı şekilde, davacının kullandığı kredinin tüketici kredisi olduğu ve sözleşmedeki komisyon alınabileceğine dair maddenin haksız şart niteliğinde olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir. Ancak, davacının davalı banka ile 03/03/2009 tarihli Genel Kredi Sözleşmesi imzaladığı ve bu sözleşmenin ayrılmaz cüzü olan ödeme planında kullanılan kredinin ticari kredi olduğunun belirtildiği, yine davacıya ait hesap ekstresinde davacı adresinin “borsa emlak” olarak davalı bankaya bildirildiği, yine kullanılan kredi ile çok sayıda arsa satın alındığı anlaşılmakta olup, davacının dava konusu krediyi mesleki faaliyeti için kullandığının ve kredinin ticari nitelikte olduğunun kabulü gerekmektedir. Bu durumda, taraflar arasında düzenlenen kredinin ticari kredi olduğu sabit olduğuna ve 6102 sayılı TTK’nin 4. maddesinde, bankalara, diğer kredi kuruluşlarına,
.../...





finansal kurumlara ve ödünç para verme işlerine ilişkin düzenlemelerde öngörülen hususlardan doğan hukuk davalarının ticari dava olduğu belirtildiğine göre, uyuşmazlığın çözümünde ticaret mahkemesi görevlidir. Ancak, mahalde ayrı bir ticaret mahkemesi bulunmadığından, mahkemenin ticaret mahkemesi sıfatıyla görevli olduğu nazara alınarak davacıya gerekli harçların tamamlatılması ve böylece 818 sayılı BK döneminde imzalanan genel kredi sözleşmesine istinaden kullanılan kredinin ticari kredi olduğu, genel kredi sözleşmesinin ayrılmaz cüzü olan ve davacı tarafından da imzalanan ticari kredi ödeme planında dava konusu 16.050,00 TL proje komisyonunun alınacağının kararlaştırıldığı hususları da gözetilip işin esasına girilerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde tüketici mahkemesi sıfatıyla karar verilmesi doğru olmamış, kararın bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
2-Bozma sebep ve şekline göre, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın BOZULMASINA, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 05/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.






....