Bölge Adliye
Mahkemesi : Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi

Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesince, hükümde belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne dair verilen karara karşı davalı ... vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine, Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesince TCDD vekilinin istinaf başvurusunun kabulüne, Kararın Kaldırılmasına,Davanın TCDD Yönünden Reddine, Diğer Davalılar Yönünden Kabulüne karar verilmiştir. Kararın davalılara tebliği üzerine davalılar ... ve ... vekilleri tarafından eski hale getirme talebinde bulunulmuş, Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesince verilen ek kararla talep reddedilmiş, davalılar ... ve ... vekilleri ek kararı temyiz etmiştir.
Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesince verilen asıl kararın, davacı ... vekili, ek kararın ise davalılar ... ve ... vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davalılar ... ve ... Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi kararına karşı yasal süresi içinde istinaf talebinde bulunmamış, bilahare ortak vekilleri vasıtasıyla ve 09.08.2018 tarihli dilekçe ile istinaf sebepleri ileri sürme amacına yönelik olarak eski hale getirme ve istinaf talebinde bulunmuşlardır. Gaziantep Bölge Adliyesi 10. Hukuk Dairesi tarafından 02.10.2018 tarihli ek kararla eski hale getirme talebinin ileri sürülen sebepler bakımından yerinde olmadığı gerekçesiyle temyiz yolu açık olmak üzere, istinaf talebi yönünden ise süre aşımı nedeniyle kesin olmak üzere reddine karar verilmiştir. Verilen Ek kararın 11.10.2018 de davalılar vekiline tebliği üzerine ,davalılar vekili eski hale getirmenin reddine dair kararın bozulmasını, istinaf sürecinin yeniden başlatılması talepli temyiz isteminde bulunmuştur.
6100 sayılı Hukuk Muhakemesi Kanunu"nun Geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı Hukuk Usûlü Muhakemeleri Kanunu"nun 434. maddesi ile ilgili 25.01.1985 gün ve 5/1 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı hükmü gereğince, temyiz isteği dilekçenin temyiz defterine kaydettirildiği tarihte yapılmış sayılır ve temyiz dilekçesi verilirken gerekli harç ve giderlerin tamamı ödenir. Temyiz harç ve giderlerinin eksik ödenmiş veya hiç ödenmemiş olduğunun sonradan anlaşılmış bulunması hâlinde, Harçlar Kanunu’nun 32. maddesine göre müteakip işlemler yapılmaz. Karar veren Hâkim tarafından yedi günlük kesin süre tanınarak, bu süre içerisinde tamamlanması veya ödenmesi, aksi hâlde temyizden vazgeçmiş sayılacağı temyiz edene yöntemince ve yazılı olarak bildirilir. Ancak temyiz harcının mahkeme kalemince hesaplanıp temyiz edenden istendiği hâlde süresinde ödenmediği belgelendirilmiş ise temyiz isteğinin reddi gerekir.
Eldeki davada ise, yukarıda sözü edilen Yasa ve İçtihadı Birleştirme Kararı hükmüne aykırı olarak ek kararı temyiz eden davalılar vekili tarafından her iki davalı adına da temyiz dilekçesinin verildiği sırada ve yasal temyiz süresi içerisinde, aralarında zorunlu dava arkadaşlığı bulunmayan her bir davalı adına ayrı ayrı temyiz karar harcı ile başvuru harcı alınması gerekirken, sadece tek harç alındığı, bu haliyle gerekli harç ve giderlerin tamamının ödenmediği anlaşılmaktadır. Bu nedenle, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3’üncü maddesi gereğince, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun anılan (434) maddesinde öngörülen prosedür, harç tamamlanmak üzere işletildikten sonra, bu süreçte şayet temyiz dilekçesinin reddi yönüne gidilirse temyiz talebi reddedilen davalıya tebliğ edilerek temyiz süresi geçtikten sonra gönderilmek üzere dosyanın mahalline GERİ ÇEVRİLMESİNE, 11.02.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.