MAHKEMESİ : Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ : İş Mahkemesi

A)Davacı İstemi:
Sgk Kurumunun 10.2.2017 tarih ve 760272 sayılı işleminin iptali ile davacının maluliyet oranının ve sürekli bakıma muhtaç olduğunun tespiti ile bağlanan aylığın %50 arttırımlı ödenmesine karar verilmesini taley ve dava etmiştir.
B)Davalılar Cevabı:Davalılar cevap dilekçesi vermemişlerdir
C)İlk Derece Mahkemesi Gerekçesi ve Kararı:
Mahkeme,davacının ...Toplum Sağlığı Merkezinde çalışmakta iken gerçirdiği iş kazası sonucunda maluliyet oranının %77 olduğunun ve bakıma muhtaç durumda bulunmadığının Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu raporu ve Adli Tıp Kurumu Başkanlığı Adli Tıp Üçüncü İhsitsas Dairesi"nin 23.11.2016 tarih ve 21627 karar sayılı raporunda tespit edildiğini belirterek davanın reddine karar verilmiştir.
İstinaf Başvurusu;
Davacı vekili istinaf dilekçesinde özetle;
Davacı vekili, gerekli araştırma yapılmadan Van 1.İş Mahkemesi tarafından aldırılan Yüksek Sağlık Kurulu raporu ile Adli Tıp Kurumu 3.İhtisas Kurulu raporuna göre davanın reddine karar verilmesinin hatalı olduğunu belirtirek istinaf talebinde bulunmuştur.
D)Bölge Adliye Mahkemesi Gerekçesi ve Kararı:
Bölge Adliye Mahkemesi gerekçesinde " mevcut delil durumu ve ileri sürülen istinaf sebepleri dikkate alındığında mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığını,Mahkemece hükme esas alınan raporlar davacının geçirdiği kaza nedeniyle %77 oranında malul olduğunu ve başkasının yardımına muhtaç olmadığını ortaya koyduğunu" belirterek davacı vekilinin istinaf başvurusunun Hukuk Muhakemeleri Kanununun 353/1-b.1 maddesi gereğince ESASTAN REDDİNE karar verilmiştir.
E)Temyiz:
Davacı vekili özetle; Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit İşlemleri Yönetmeliği "nde iki gözde yüzde yüz görme kaybı,iki elin kaybı,bir kolun omuzdan ve bir bacağın kalçadan kaybı,her iki bacağın alttan en az 1/3"ünün kaybı,tedavisi olanaksız bir hastalıktan ileri gelen ağır beslenme bozukluğu ,başka birinin sürekli bakımına muhtaç olan ağır hastalık ve arızalar sayılmıştır.Tüm bu hükümlere uymasına rağmen aksi yönde rapor verilmesi hukuka ve hakkaniyete açıkça aykırı olduğu gerekçeleriyle temyiz yoluna başvurmuştur.
F) Delillerin Değerlendirilmesi ve Gerekçe:
Davanın yasal dayanağını oluşturan 5510 sayılı Yasa"nın 95. maddesinde; "Bu Kanun gereğince, yurt dışında tedavi için yapılacak sevklere, çalışma gücü kaybı, geçici iş göremezlik ödeneklerinin verilmesine ilişkin raporlar ile iş kazası ve meslek hastalığı sonucu meslekte kazanma gücü veya çalışma gücü kaybına esas teşkil edecek sağlık kurulu raporlarının usul ve esaslarını, bu raporları vermeye yetkili sağlık hizmeti sunucularının sahip olması gereken kriterleri belirlemeye, usulüne uygun olmayan sağlık kurulu raporu ve dayanağı tıbbî belgeleri düzenleyen sağlık hizmet sunucusuna iade edecek belirlenen bilgileri içerecek şekilde yeniden düzenlenmesini istemeye Kurum yetkilidir.
Usulüne uygun sağlık kurulu raporu ve dayanağı tıbbî belgeler ile gerekli diğer belgelerin incelenmesiyle; yurt dışında tedavi için yapılacak sevklere, vazife malullük derecesini, iş kazası veya meslek hastalığı sonucu tespit edilen meslekte kazanma gücünün kaybına veya meslekte kazanma gücünün kaybı derecelerine ilişkin usulüne uygun düzenlenmiş sağlık kurulu raporları ve diğer belgelere istinaden Kurumca verilen karara ilgililerin itirazı halinde, durum Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu"nca karara bağlanır." şeklinde düzenlenmiştir.
Kural olarak Yüksek Sağlık Kurulu"nca verilen karar Sosyal Güvenlik Kurumu"nu bağlayıcı nitelikte ise de diğer ilgililer yönünden bir bağlayıcılığı olmadığından Yüksek Sağlık Kurulu kararına itiraz edilmesi halinde inceleme Adli Tıp Kurumu"na giderek Adli Tıp Kurumu Genel Kurulu aracılığıyla yaptırılmalıdır. Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu"nun 28.06.1976 günlü, 1976/6-4 sayılı Kararı da bu yöndedir.
Somut olayda; Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu"nun 15.10.2011 tarihli raporunda davacının "Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit İşlemleri Yönetmeliği"ne göre %77 oranında malul olduğu, yönetmeliğin 15-a maddesine göre başka birinin sürekli bakımına muhtaç durumda olmadığı, Adli Tıp Kurumu 3.İhtisas Kurulu"nun 23.11.2016 tarihli raporunda davacının "başkasının desteğiyle ayakta kalabildiği belirtildikten sonra başka birinin sürekli yardımına muhtaç durumda olmadığı"na karar verildiği ve Adli Tıp Kurumu Genel Kurulu"nun 15.4.2016 tarihli raporunda da davacının "... bir başkasının sürekli yardımına muhtaç durumda olmadığı"na karar verildiği, belirlenmişse de ; ilgili raporların içerikleri incelendiğinde davacının başkasının desteği ile ayakta durduğu belirtilmesine rağmen aynı zamanda bakıma muhtaç olmadığının değerlendirilmiş olması çelişkili olup;sözkonusu çelişkinin giderilmesi amacı ile davacının fiilen yönetmelikle bağlı olmaksızın bakıma muhtaç olup olmadığının değerlendirildiği denetime elverişli ek rapor alınması gerektiği açıktır.
Yapılacak iş, Adli Tıp Kurumu 3.İhtisas Kurulu"ndan, davacının başka birinin sürekli bakımına muhtaç durumda olup olmadığı konusunda fiili durumunun açıklamasını içeren ek rapor almak ve sonucuna göre bir karar vermekten ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacı vekilinin temyiz başvurusunun kabulü ile temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının, yukarıda yazılı sebepten dolayı ORTADAN KALDIRILMASI gerekmiştir.

SONUÇ:Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 05.11.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.