Esas No: 2022/4380
Karar No: 2022/7857
Karar Tarihi: 25.05.2022
Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2022/4380 Esas 2022/7857 Karar Sayılı İlamı
Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)
Davacı Kurum, rücuen tazminat istemiyle ilgili dava açmıştır. İlk mahkeme kararıyla davacı lehine hüküm verilmiştir. Ancak davalı vekili tarafından yapılan temyiz başvurusu, yasal süresi içinde yapılmamıştır. Bu nedenle ek kararın temyiz talebi reddedilmiş ve temyiz itirazları yerinde bulunmamıştır. Kararda belirtilen kanun maddesi ise 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun 8. maddesidir. Bu maddeye göre, iş mahkemesinin nihai kararları yüze karşı verildiğinde tefhim, yoklukta verildiğinde tebliğ tarihinden itibaren 8 gün içinde temyiz edilebilmektedir.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
No : 2012/346-2013/631
Dava, rücuen tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün ve temyiz talebinin reddine ilişkin ek kararın, davacı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun 8. maddesi gereğince, iş mahkemesinin nihai kararları, yüze karşı verildiğinde tefhim, yoklukta verildiği takdirde tebliğ tarihinden itibaren 8 gün içinde temyiz edilebilmektedir. Kararı temyiz eden davalı vekili temyiz dilekçesini yasal süresi içinde vermemiştir. “Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 434. maddesi (6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. maddesinde yer alan 1086 sayılı Yasanın temyize ilişkin hükümlerinin uygulanmasının gerektiğine ilişkin düzenleme gereğince) ile ilgili 25.01.1985 gün ve 5/1 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı hükmü gereğince, temyiz isteği, dilekçenin temyiz defterine kaydettirildiği tarihte yapılmış sayılır....”
Davada ise, yukarıda sözü edilen yasa ve İçtihadı Birleştirme Kararı hükmüne aykırı olarak ek kararı temyiz eden davacı vekili tarafından temyiz dilekçesinin, yasal temyiz süresi içerisinde verilmediği anlaşılmaktadır.
Gerekçeli kararın davacı vekiline 22.12.2014 tarihinde tebliğ edildiği, davacı vekilinin işbu hükmü 17.01.2022 tarihinde temyiz ettiği anlaşılmakla, mahkemece verilen ek kararın; 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun 8. maddesindeki yönteme uygun olduğu anlaşıldığından, davacı vekilinin yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan temyiz başvurusunun reddine ilişkin 02.03.2022 tarihli ek kararın onanması gerekmektedir.
SONUÇ : Yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan, temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararın ONANMASINA, 25.05.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
